Kard. Krajewski zakończył misję na Ukrainie

Papieski jałmużnik podkreśla, że przekonał się, iż generatory prądu, które przez kilka dni osobiście przewoził przez granicę, są naprawdę dzisiaj życiem dla Ukraińców. Pomoc trafiła do osób światła, prądu, wody w regionie Kijowa, Zaporoża, Odessy i Charkowa.

Wiem, że to kropla w morzu potrzeb, ale dzięki ogromnej solidarności ludzi uczestniczących w watykańskiej zbiórce wsparcie będzie kontynuowane 

– mówi kard. Krajewski. Wyznaje, że w porównaniu z wcześniejszymi pobytami widzi, jak bardzo zima utrudnia życie broniących się dzielnie Ukraińców.

Najtrudniejsza jest zima i wyłączanie prądu, szczególnie w dużych miastach, tak jak w Kijowie, w którym przebywałem kilka dni. Gdy jest to poza miastem, ludzie sobie jakoś radzą. Natomiast w mieście, gdy nie ma prądu, nie tylko nie ma ogrzewania, ale nie ma wody. Czyli ludzie mieszkający w blokach nie mają się też gdzie załatwić. I to jest też olbrzymi problem dla tych ludzi. Wszędzie pracują generatory. Gdy idzie się wieczorem, to jest jeden wielki huk i zapach spalin od generatorów. Miasto jest wygaszone prawie całkowicie i jest bardzo niebezpiecznie wtedy - nie ze względu na bombardowanie, ale dlatego, że gdy jest oświetlenie nic nie stanowi dla nas przeszkody, natomiast przy wygaszonych światłach każdy chodnik jest niebezpieczny, każde przejście, każdy samochód źle zaparkowany. Po prostu nic nie widać. O wszystko się można potknąć, na wszystko można wpaść. To jest rzecz, z której nigdy sobie nie zdawałem sprawy. I wtedy dopiero myślałem o Bożym Narodzeniu, że Jezus to Ten, który przynosi światło, który nas wyzwala z ciemności. Więc Ukraina jest pogrążona w tej ciemności i to Boże Narodzenie naprawdę stanowi taką nadzieję, że tak jak wojna przyszła nagle, tak i pokój na Ukrainie zapanuje nagle

– mówi papieskiej rozgłośni kard. Krajewski.

Papieski jałmużnik wyznaje, że mocnym przeżyciem była dla niego pierwsza wojenna Pasterka. Sprawował ją u dominikanów w Fastowie.

To było wielkie doświadczenie wspólnoty ludzi, którzy dobrze czynią 

– mówi kardynał, odnosząc się do dzieł pomocy realizowanych przez rzeszę wolontariuszy, którzy dostarczają pomoc m.in. na wyzwolone ostatnio tereny.  

Cały czas żyję przeżyciami z pobytu u dominikanów, gdzie odprawiałem Pasterkę w kościele przy generatorze ofiarowanym przez Ojca Świętego jakiś miesiąc temu właśnie tam dla uchodźców. I na miejscu byli wszyscy: i prawosławni, i grekokatolicy, i niewierzący – i wszyscy spotkaliśmy się w kościele. To było wielkie przeżycie wspólnoty ludzi, którzy czynią dobrze i którym przewodzą dominikanie. Dalej tym żyję. W Kijowie spotkałem się też za abp. Szewczukiem, odpowiedzialnym na Ukrainie za Kościół greckokatolicki. Razem radowaliśmy się z tak wielu osób, które w tym tragicznym momencie dla Ukrainy dzielą się wszystkim, co mają. Nie brakuje spontaniczności w pomocy drugiemu człowiekowi, a tutaj każdy dzień przynosi jakąś inną opcję. Wiem, co to znaczy. Spałem razem z dominikanami w mieszkaniu, gdzie nie było ogrzewania, prądu, gdzie cierpieliśmy tak samo, jak każdy, kto dziś jest na Ukrainie i ponosi konsekwencje tej brutalnej wojny.

Kard. Krajewski na bieżąco informował Ojca Świętego o przebiegu swej misji. Jak mówi nie zawsze było to łatwe, bo są problemy z siecią telefoniczną.

Wczoraj dzwonił do mnie papież, chciał się skontaktować, ale się nie udało. Sekretarz napisał: «Konrad, papież chce z tobą rozmawiać». Ja odpisałem: «Nie ma prądu». Bo WhatsApp jakoś działa, natomiast telefony już nie

– wspomina papieski jałmużnik. Dodaje, że opowiedział Franciszkowi m.in. o jedności Kościoła na Ukrainie.

Opowiadałem Ojcu Świętemu, że kiedy przejeżdżałem przez granicę, to w końcu jeden z celników do mnie mówi: «ksiądz to chyba jest z mafii, bo ciągle coś przewozi, a samochód prawie dotyka asfaltu, bo tak był obciążony». Ponieważ generatory są bardzo ciężkie, około 50 kilo, a nawet do 100 kilo ważą te, które przewoziliśmy. I ja mu powiedziałem wtedy: «proszę pana, ja wożę życie». Bo te generatory są naprawdę dzisiaj życiem dla Ukraińców: żeby można było ogrzać mieszkanie, żeby można było naładować telefon i w razie czego wezwać pomoc, żeby można było coś ugotować. Te generatory naprawdę są dzisiaj życiem. I o tym mówiłem Ojcu Świętemu. Powiedziałem mu też o tym, że Kościół jest tutaj właściwie jeden. W wielu parafiach, w wielu miejscach wszyscy współpracują, by pomagać: i prawosławni, i grekokatolicy, i łacinnicy. A gdy pojedziemy w stronę Kijowa i za Kijów dalej, to mamy bardzo dużo ludzi niewierzących, ateistów i oni tak samo garną się do wszelkiej pomocy. Naprawdę stanowimy jedną wielką rodzinę i nikt nie patrzy na to, jakiego jest ktoś wyznania czy jakiej narodowości. Wszyscy razem pracują

– wspomina kard. Krajewski.

Kard. Krajewski wyznaje, że jest pod wielkim wrażeniem siły i niezłomności Ukraińców.

Oni są pewni, że zwyciężą. Są w stu procentach pewni, że zwycięstwo jest w zasięgu ręki. I doskonale wiedzą, że to tylko dzięki ludziom, którzy im pomagają 

– mówi jałmużnik papieski.

Wywożę z Ukrainy nieprawdopodobną chęć życia tych ludzi, nieprawdopodobne ich zjednoczenie, nieprawdopodobną chęć pokoju i robienie wszystkiego, by ten pokój nastał. I co ciekawe, nie spotkałem tu nienawiści u tych, wśród których się obracałem. Ratowali oni życie, pomagali innym, dzielili się wszystkim. Natomiast nie było jakiegoś takiego narzekania. Nie było przeklinania wroga. Oni są pewni, że zwyciężą. Są w stu procentach pewni, że zwycięstwo jest w zasięgu ręki. I doskonale wiedzą, że to tylko dzięki ludziom, którzy im pomagają. Że bez osób, które pomagają, nie są w stanie zwyciężyć. I to wywożę z Ukrainy.

W miejscach, które odwiedzał kard. Krajewski, zostawiał na prośbę Ojca Świętego papieskie różańce. Będą one pielgrzymować po rodzinach i wspólnotach, w których trwać będzie modlitwa o pokój.

Prosiłem, żeby każdy zabierał go do domu na 24 godziny i żeby ten różaniec pielgrzymował po rodzinach. Także po rodzinach ludzi niezwiązanych z Kościołem. Podpowiadałem im, że Matka Boża nie tylko urodziła Jezusa, ale także stała pod krzyżem i widziała, jak cierpiał, widziała, jak umierał, i dlatego z Nią będzie łatwiej przeżyć ten trudny bardzo czas, a teraz jeszcze trudniejszy, bo zimowy.