Bądź hojny w dziękowaniu

Na co dzień zajmujemy się wieloma zwykłymi sprawami – m.in. zaopatrzenie domu, praca zawodowa, teraz jeszcze bardziej niż zwykle troska o zdrowie nasze i rodziny.

To wszystko kręci się wokół nas samych – czego potrzebujemy do życia, co jest dla nas ważne i czego pragniemy. Przez to, może zupełnie niechcący, możemy zapomnieć o naszym Stwórcy – Tym, który troszczy się o to wszystko.

On obiecuje: „A Bóg mój według swego bogactwa zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę”(Flp 4, 19).

Czy jednak zauważamy na co dzień Jego dobroć i łaskę w naszym życiu? Czy umiemy się zatrzymać w tym zabieganiu i podziękować za dany dzień, za rzeczy duże i małe?

Wdzięczność to styl życia i jeden z kluczy do życia w pełni.

Słowo Boże zachęca: „W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was” (1 Tes 5, 18). W każdej, nawet najtrudniejszej, sytuacji On jest z nami i współdziała dla naszego dobra (Rz 8, 28).

Wdzięczność oddaje Bogu należną chwałę. Uświadamiamy sobie, że to, co mamy: praca, ciepła woda w kranie, ogrzewanie, ręce, nogi, wybór towaru w sklepach itd., jest Bożym darem. On nas zaopatruje. Król Dawid sam siebie zachęcał: „Błogosław, duszo moja, Pana, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach!” (Ps 103, 2).

Wdzięczność uwrażliwia serce. Odwracamy nasze oczy od siebie i braków, a skupiamy się na tym, co mamy i jaki jest Bóg. Gdy nie ma w nas wdzięczności, nasze serca stają się nieczułe: „Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce” (Rz 1, 21).

Wdzięczność umacnia wiarę: „(…) zapuśćcie w Niego korzenie i na Nim dalej się budujcie, i umacniajcie się w wierze, jak was nauczono, pełni wdzięczności” (Kol 2, 7). Przez dziękowanie uświadamiamy sobie prawdę o Bogu, że jest hojny i dobry, a nasze życie zaplanował nie tylko po to, byśmy jakoś przetrwali, lecz także po to, żeby nam obficie błogosławić.

Wdzięczność otwiera drogę do pokoju i radości nawet w trudnych okolicznościach. Gdy przyjdziemy do Boga, On obiecuje dać nam pokój: „O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie” (Flp 4, 6-7).

Wdzięczność jest świadectwem dla kolejnych pokoleń. Głośne dziękowanie rodziców buduje wiarę dzieci: „Opowiemy przyszłemu potomstwu chwałę Pana i Jego potęgę, i cuda, których dokonał. (…) aby to poznało przyszłe pokolenie, synowie, co się narodzą, że mają pokładać nadzieję w Bogu i nie zapominać dzieł Boga, lecz strzec Jego poleceń” (Ps 78, 4. 6-7).

Zachęcam całym sercem: bądźmy hojni w dziękowaniu!