20 listopada - Ogólnopolski Dzień Praw Dziecka

Po wprowadzeniu w 2010 r. zakazu prawnego stosowania przemocy fizycznej wobec dzieci przyzwolenie Polaków na stosowanie kar cielesnych spadło z 63 - wynika z badań przeprowadzonych przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę (FDDS).

Zdaniem prof. Nalaskowskiego, trzeba odróżnić karę od przemocy fizycznej. - Przemoc fizyczna nie jest żadną karą, nie służy żadnemu rozwojowi, zwłaszcza u dziecka. Dziecko nie może się obronić, bo wie, że jest słabsze, a po drugie wie, że nie może podnieść ręki na rodziców. Mechanizm, który powoduje, że człowiek nie jest w stanie się obronić przed przemocą, prowadzi do powstania zespołu lękowego. Człowiek może być potem tchórzliwy, albo takie zachowania przekłada na innych - powiedział prof. dr hab. Nalaskowski.

Z badań przeprowadzonych przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę (dawniej Fundacja Dzieci Niczyje) wynika, że po wprowadzeniu w Polsce w 2010 r. zakazu prawnego stosowania przemocy fizycznej wobec dzieci, przyzwolenie Polaków na stosowanie kar cielesnych spadło z 63.

Zdaniem 46 uważa, że przemoc wobec dzieci może być stosowana za każdym razem, kiedy rodzic uzna to za stosowne. To aż o 11% mniej w stosunku do roku 2005.

Coraz więcej osób kategorycznie sprzeciwia się karaniu dzieci w ten sposób. W 2010 r. przeciwników przemocy fizycznej było 34.

Według Polaków zakaz prawny przede wszystkim powinien dotyczyć uderzenia w twarz dziecka (90) oraz mocnego bicia ręką (83 Polaków uważa, że klaps powinien być również objęty zakazem prawnym.

- Każda kara powinna być adekwatna do przewinienia. Jeżeli dziecko nie reaguje trzy razy na uwagę to klaps jest nie tyle karą, co takim tupnięciem nogą, ostrzeżeniem "uważaj co robisz!". Klaps, który nie jest bolesny jest takim otrzeźwieniem dziecka - podkreśla prof. dr hab. Nalaskowski.

Aż 83 badanych reagowało, by powstrzymać dorosłego, a 22 przyznało, że nie wiedziało jak zareagować w takiej sytuacji.

Rodzice najczęściej karzą swoje dzieci, stosując wobec nich zakazy, np. zabawy czy spotykania się z przyjaciółmi (71) krzyczy na swoje dzieci bądź je krytykuje, a ponad jedna czwarta (26 rodziców przyznaje, że nigdy nie stosowało żadnych kar.

Prof. dr hab. Nalaskowski zaznacza, że jest zwolennikiem naprawiania uszkodzonej struktury. - Przede wszystkim dziecko oprócz kary ma obowiązek naprawienia tego, co zepsuło - jeżeli było niemiłe dla matki to musi iść i ją przeprosić, jeżeli coś uszkodziło, to ma to naprawić - podkreślił. Jak dodał, każde wychowanie powinno w sobie zawierać pewien repertuar kar. - Dziecko musi wiedzieć, co się stanie, jeśli czegoś nie zrobi lub nie będzie posłuszne. Powinien też działać mechanizm odkupienia swoich win - zaznaczył.

Wśród kar fizycznych wobec dzieci najczęstsze są klapsy (94) i bicie pasem (22), temperamentem dziecka (37). Jedna czwarta rodziców uważa, że jest to skuteczna metoda (24). Z kolei 6% badanych przyznało, że co najmniej raz uderzyło swoje dziecko z taką siłą, że został po tym ślad.

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę (dawniej Fundacja Dzieci Niczyje) działa od 1991 r. Dąży do tego, by wszystkie dzieci miały bezpieczne dzieciństwo i były traktowane z poszanowaniem ich godności i podmiotowości. Jej misją jest oferowanie krzywdzonym dzieciom i ich opiekunom pomocy psychologicznej i prawnej, uczenie dzieci, jak mogą uniknąć przemocy i wykorzystywania, informowanie dorosłych, jak reagować, gdy podejrzewają, że dziecku dzieje się krzywda.

W 1954 r. Organizacja Narodów Zjednoczonych w rezolucji 836 (IX) Zgromadzenie Ogólne ONZ zaleciło wszystkim państwom organizowanie obchodów Powszechnego Dnia Dziecka i zaapelowało, aby wykorzystać te obchody do propagowania idei braterstwa i zrozumienia pomiędzy dziećmi całego świata oraz do promowania działań na rzecz ich pomyślnego rozwoju.

ONZ obchodzi własny Dzień Dziecka 20 listopada, w rocznicę uchwalenia Deklaracji Praw Dziecka (w 1959 r.) oraz Konwencji o Prawach Dziecka (w 1989 r.). Zgromadzenie Ogólne w swojej rezolucji sugeruje jednak, że każde państwo może organizować własne obchody w dniu, który uzna za właściwy.