Zmiana czasu

fot.pixabay.com/CC0

Wprowadzenie czasu letniego i jego odwołanie reguluje rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów na lata 2017–2021. Czas zimowy to czas środkowoeuropejski. Obowiązuje od końca października do końca marca. Czas letni to czas środkowoeuropejski letni. Obowiązuje od końca marca do końca października.

Od 2000 r. w Unii Europejskiej ujednolicono zmianę czasu. W ostatnią niedzielę marca czasu uniwersalnego przestawia się zegary o godzinę do przodu, następnie cofa je w ostatnią niedzielę października, również o godz. 1:00 czasu uniwersalnego. W Polsce oznacza to, że przestawienie zegarów powinno nastąpić wiosną z godz. 2:00 na godz. 3:00, a jesienią z godz. 3:00 na godz. 2:00. Aktualnie trwają prace nad zniesieniem zmiany czasu w całej Unii Europejskiej. Projekt nowelizacji dyrektywy przewiduje, że ostatnia zmiana czasu w UE miałaby nastąpić w 2021 r. Państwa członkowskie zachowają natomiast prawo do decydowania o swojej strefie czasowej.

W praktyce zmiana czasu ma wpływ np. na podróżujących pociągami. W zależności od tego, czy wskazówki zegarów zostaną przesunięte do przodu (wiosną), czy do tyłu (jesienią), przybywają do celu spóźnione albo muszą zaliczyć godzinny postój.

Zmiana czasu na zimowy spowoduje również to, że pracownikom, którzy w tym dniu będą pracować na nocną zmianę, czas pracy wydłuży się o godzinę. Wynagrodzenie przysługuje za wykonaną pracę. Pracownikom przysługuje zatem wynagrodzenie za każdą godzinę przepracowaną, niezależnie od wskazań zegara w momencie rozpoczęcia oraz zakończenia pracy.

Jeżeli jednocześnie zmiana czasu spowoduje przekroczenie normy dobowej albo przedłużonego wymiaru dobowego, pracownikom przysługują dodatki albo czas wolny. Za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w nocy, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości 100 proc. wynagrodzenia. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje również dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 proc. stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę.

W zamian za pracę w godzinach nadliczbowych pracownik może odebrać czas wolny. Z wnioskiem o odbiór przepracowanych nadgodzin może wystąpić pracownik, wtedy otrzyma czas wolny proporcjonalnie do liczby przepracowanych nadgodzin (1:1). Jeżeli odbiór godzin będzie poleceniem pracodawcy, czas wolny przysługuje w wymiarze o połowę wyższym niż liczba przepracowanych godzin nadliczbowych (1:1,5).

Pracodawca ma obowiązek rozliczyć czas pracy pracownika i ewentualnie udzielić wolnego od pracy za nadgodziny najpóźniej do końca okresu rozliczeniowego. Dodatkowe wolne, które wynika z odbioru czasu wolnego, nie może wpłynąć na wynagrodzenie pracownika. Odbiór godzin nie może spowodować obniżenia wynagrodzenia przysługującego za pełny miesięczny wymiar czasu pracy.

Idziemy nr 42 (782), 18 października 2020 r.