Dość często się zdarza, że po infekcji, szczególnie wirusowej, pacjent czuje się dobrze, poza utrzymującym się suchym kaszlem.
fot. pixabay.com
Wówczas warto rozważyć zastosowanie leku przeciwkaszlowego. Istnieją dwa rodzaje takich preparatów, różnią się mechanizmem działania. Pierwsze to preparaty działające ośrodkowo, zawierające kodeinę lub dekstrometorfan, czyli pochodne morfiny, wpływające na ośrodek oddechowy w rdzeniu przedłużonym. Należą do nich popularne środki takie jak Acodin, Thiocodin, Atussan i inne, niektóre wchodzą w skład preparatów stosowanych przy przeziębieniu, takich jak na przykład Gripex. Druga grupa to preparaty działające obwodowo, czyli w oskrzelach; hamują skurcz oskrzeli. Zawierają lewodropropizynę. Są to np. Levopront czy Contril. Większość dostępna jest bez recepty.
Suchy kaszel to nie tylko pozostałość po infekcji. Przyczyn jego pojawienia się jest wiele. Niektóre są oczywiste, takie jak przebywanie w suchym czy zanieczyszczonym powietrzu. Suchy kaszel może być jednym z objawów alergii. Zdarza się także u osób z refluksem, kiedy pokarm cofa się z żołądka do przełyku. Także niektóre leki stosowane u osób z nadciśnieniem tętniczym lub niewydolnością krążenia mogą powodować drapanie w gardle i suchy kaszel. Rzadką przyczyną suchego kaszlu, szczególnie u dzieci, mogą być pasożyty. U osób z chorobami zatok, kiedy wydzielina spływa po tylnej ścianie gardła, także może pojawić się kaszel suchy, czasem wilgotny. Suchy kaszel może być objawem groźnych chorób, takich jak zatorowość płucna czy nowotwór płuc. U pacjentów z niewydolnością krążenia charakterystyczny jest kaszel nasilający się po przyjęciu pozycji leżącej. Także zapalenie oskrzeli, wirusowe czy bakteryjne, manifestuje się kaszlem. Szczególnie długo utrzymuje się on u chorych na koklusz.
Leczenie będzie u każdego inne, konieczne jest postawienie diagnozy, aby zlikwidować przyczynę. Niezbędna jest konsultacja lekarska, czasem wystarczy dokładnie zebrany wywiad, żeby przerwać podawanie leku wywołującego kaszel, czasem zastosowanie antybiotyku, a u niektórych osób trzeba wykonać dokładniejsze badania.
Ważne, żeby leków przeciwkaszlowych nie podawać osobom, u których zbiera się w oskrzelach wydzielina. Pacjent z przewlekłym zapaleniem oskrzeli, z rozstrzeniem oskrzeli, z zapaleniem czy z nowotworem płuc, nałogowy palacz nie powinien przyjmować leków hamujących kaszel.
Preparaty wykrztuśne, o których pisałam przed tygodniem, przyniosą takim chorym ulgę, ponieważ spowodują, że wydzielina będzie rzadsza – łatwiej ją wówczas odkrztusić.
Ważne, żeby nie podawać równocześnie leków wykrztuśnych i przeciwkaszlowych. Częstym błędem jest stosowanie popularnych leków „na przeziębienie”, zawierających kilka substancji, w tym najczęściej paracetamol (działa przeciwbólowo i przeciwgorączkowo), pseudoefedrynę (uszczelniającą śluzówkę) i codeinę, oraz dodanie do tego leku wykrztuśnego.
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
