Stewia

fot. Barbara Wiśniowska

Jest dozwolona przy cukrzycy, działa też leczniczo: obniża ciśnienie, regeneruje trzustkę, zwalcza trądzik, dezynfekuje i regeneruje skórę, wspomaga trawienie, działa antybakteryjnie, przeciwwirusowo, grzybobójczo, przeciwzapalnie, przeciwutleniająco, przeciwpróchniczo, moczopędnie, hipoglikemicznie – hamuje wchłanianie glukozy w jelitach.

Stewia jest rośliną astrowatą. Jej liście zawierają węglowodany (50–60 proc.), białka (10 proc.), błonnik (18 proc.), tłuszcze (2–3 proc.) oraz witaminy B2, C, kwas foliowy, do tego wapń, potas, sód, magnez, żelazo, fosfor, cynk, selen, miedź, siarkę, mangan. Są źródłem przeciwutleniaczy: kwasów fenolowych, flawonów, flawonoli, kwasów chlorogenowych i ponad 30 glikozydów o słodkim smaku.

Stewia ma zero kalorii, bo glikozydy nie są wchłaniane przez człowieka. Ma zerowy indeks glikemiczny, podczas gdy cukier ma indeks 100. Możemy nią wspomóc odchudzanie, zamiast obiecywać sobie, że usuniemy cukier z diety. Słodzi mocniej niż cukier.

Badania kliniczne wykluczyły szkodliwy wpływ na zdrowie, jednak Unia Europejska zaleca dzienną dawkę 0,2 g na 50 kg masy ciała – pewnie z powodu przeciwwskazań: stewia może wchodzić w reakcję z niektórymi lekami: przeciwgrzybicznymi, przeciwzapalnymi, przeciwwirusowymi, antybiotykami, blokerami kanałów wapniowych oraz ze specyfikami na obniżenie ciśnienia, cholesterolu i diuretykami. Diabetycy powinni po niej uważnie mierzyć poziom glukozy.

  Idziemy nr 31 (874), 31 lipca 2022 r.