Poeci o Bożym Narodzeniu

fot. pexels

Można w nich znaleźć także bardzo różnorodne tematycznie i stylistycznie utwory o Bożym Narodzeniu. Dziś proponuję Państwu lekturę kilku takich utworów.

Jan Andrzej Morsztyn, „Na Boże Narodzenie”: Szczęśliwa nocy, w którą się nam rodzi / Dzień jasny, światło wszystkiemu stworzeniu, / I w któréj brudach i okropnym cieniu / Słońce jaśniejsze nad codzienne wschodzi. // Szczęśliwe bydło, które gdy mróz chłodzi, / Grzejecie Pana w ciepłym swoim tchnieniu; / Luboście nieme, w takim przysłużeniu / Zazdrościć się wam tego szczęścia godzi. // Szczęśliwa stajni, szczęśliwe pieluchy, / Które się boskich członeczków tykają; / Szczęśliwy i żłób, szczęśliwe i siano; // Szczęśliwsze jednak nad wszystko pastuchy; / Sądzę, że naprzód dzieciątko witają, / I do zbawienia powstali tak rano.

Jan Kasprowicz, „Przy wigilijnym stole”: Przy wigilijnym stole / Łamiąc opłatek święty, / Pomnijcie, że dzień ten radosny / W miłości jest poczęty; // Że, jako mówi wam wszystkim / Dawne, odwieczne orędzie, / Z pierwszą na niebie gwiazdą / Bóg w waszym domu zasiędzie. // Sercem go przyjąć gorącym, / Na ścieżaj otworzyć wrota – / Oto, co czynić wam każe / Miłość, największa cnota. // A twórczych pozbawił się ogni, / Sromotnie zamknąwszy swe wnętrze, / Kto z bratem żyje w niezgodzie, / Depcąc orędzie najświętsze. // Wzajemne przebaczyć winy, / Koniec położyć usterce, / A z walki wyjdzie zwycięsko / Walczące narodu serce.

Kornel Makuszyński, „Pokój ludziom”: Dzieciątko Boże, uczyń cud raz jeszcze / Większy, niż bitwa wygrana nad wrogiem, / Każ polskie serca w polskie ująć kleszcze, / Jedną oddychać Polską, jednym Bogiem. // Niech nas dwóch idzie po tej samej ścieżce, / A gdy się zetkną, niechaj wielki Boże! / Z oczu dobędą uśmiech a nie noże! / Spraw to Dzieciątko Nowonarodzone! // A my Ci za to przyniesiemy w podzięce / To, co Cię złotym napełni uśmiechem: / Dwa polskie serca miłością złączone / I dwie złączone zgodą polskie ręce. // Patrzcie! O patrzcie! Betlejemska strzecha / Pełna jest słońca od naszych pacierzy, / O ludzie! Boże dziecię się uśmiecha, / A Jego oczy mówią, że nam wierzy!

Kazimierz Wierzyński, „Kolęda dziecięca”: Zbieram się długo, od samego lata, / Zobaczyć Ciebie w świętym Betlejemie, / Tylko, że od nas trzeba przejść pół świata, / By w Twą zamorską zawędrować ziemię. / Pokaż mi dzisiaj za naszym ogrodem / Najbliższą drogę do Twojej stajenki, / Za to opłatek przyniosę Ci z miodem, / Stanę na palcach i podam do ręki. / Snop wezmę z sobą, przyda Ci się słoma: / Niech Matka Boska w jakąś noc zadymną, / Żłób nią wyścieli świętymi rękoma, / By Ci nie było w Twej kołysce zimno. / A gdy Ci twardo będzie bez poduszek / I smutno, zapal na gwiazdach światełka, / Ja Ci dam trochę mych suszonych gruszek / I zeszłoroczne opowiem jasełka. / Jak szli Trzej Królowie z koroną na głowie, / Jakeśmy wtedy zabili Heroda, / I jak na skrzypkach grali pastuszkowie… / Tak ślicznie było… Tyś nie widział… / Szkoda… / A potem razem z Betlejem pójdziemy / Do nas pomodlić się gdzieś na Pasterce, / I tu usłyszysz, Malusieńki, Niemy, / Jak kolęduje Tobie moje serce.

Jerzy Liebert, „Pasterka”: Ptaki niby dzwoneczkami cieszą się kolędą – / Chrystus nam się narodził i nowe dni będą. // Do stajni Betlejemskiej aż do brzegów Wisły / Z ptakami smukłe sarny dziwować się przyszły. // Wiewiórka zęby szczerzy i w niebo się patrzy, / Jak dwa gołębie płyną na błękitnej tarczy. // I kwiaty, choć to zima, czas mroźny i cichy. / Niosą myrrę, kadzidło i złote kielichy. // I pawie przyfrunęły z krajów cudzoziemskich, / By swe pióra przyrównać do skrzydeł anielskich. // A mały Chrystus smutny w drzwi patrzy i czeka, / By wśród witających zobaczyć człowieka.

Wszystkim czytelnikom „Idziemy” na święta Bożego Narodzenia życzę radości i pokoju.

Idziemy nr 52 (843), 26 grudnia 2021 r.