Dojrzałość nie pojawia się automatycznie ze skończeniem 18. urodzin i z uzyskaniem dowodu osobistego
Syn przyprowadził na noc kolejną dziewczynę. Nie zgadzamy się, żeby któraś zamieszkała z nim w naszym domu. Wstydzimy się, bo to nasz syn je zwozi i zmienia jak rękawiczki. W ogóle nie jest łatwo z nim rozmawiać, ponieważ wypowiada się, jak wszyscy to mówią, i dojrzale, i inteligentnie. Ma 23 lata i trudno go przegadać, bo atakuje nasze błędy, wytrącając nam argumenty w dyskusji. Ale kiedy dochodzi do konkretnych wyborów życiowych, wchodzi zawsze w jakieś kłopoty. Na szczęście syn chodzi do Kościoła, chociaż nie przystępuje już do komunii.
Dojrzałość nie pojawia się automatycznie ze skończeniem 18. urodzin i z uzyskaniem dowodu osobistego. Rozwój człowieka jest zawsze procesem dynamicznym. Kościół za moment uzyskania dojrzałości uważa bardziej moment opuszczenia ojca i matki, czyli ekonomiczno-egzystencjalnego wyprowadzenia się „na swoje”. Póki młody człowiek tego nie zrobi, podlega rodzicom i prawom ich domu. Fakt, że syn wypowiada się inteligentnie, znaczy mniej niż jego uczynki. Biblijny Salomon i wielkie umysły tego świata zostały niejeden raz zwiedzione. Znalazły się pod wpływem czystej inteligencji, jaką jest szatan. Proszę więc modlić się o pokorę dla syna, skoro jest inteligentny. Rozumem można uzasadnić czy usprawiedliwić największe błędy. Pokora natomiast jest – jak pisał św. Tomasz – początkiem wszystkich przemian na dobre.
Fakt, że syn nie oddalił się od Kościoła, daje nadzieję. Ważny jest tu wzór pokory rodziców wobec Boga i modlitwa. Syrach (35,17) poucza: „Modlitwa biednego przeniknie obłoki i nie ustanie, aż dojdzie do celu”.
Rodzina stanowi system naczyń połączonych. Zachęcam Państwa serdecznie do regularnego praktykowania spowiedzi i komunii świętej. Kiedy syn wytyka rodzicom błędy, można odnieść się do przykładu Jezusa. On jest Mistrzem, Nauczycielem i Wzorem. Św. Augustyn był przekonany, że pokora Jezusa Pana najlepiej leczy z pychy. Zabrzmi to bardzo naiwnie, ale może warto wystawić w domu obrazek Pana Jezusa Miłosiernego albo cierpiącego? Może być z Ogrodu Oliwnego czy po ubiczowaniu albo ukrzyżowaniu. Kiedy syn będzie wracał do domu z grzechem, może spojrzenie w twarz Pana Jezusa przyprawi go o dobry niepokój. Taki wyrzut sumienia, kiedy człowiek czuje się biednym grzesznikiem, jest strumieniem Bożego światła.
Skoro syn w konkretnych wyborach życiowych wchodzi zawsze w kłopoty, ma szansę uczyć się na błędach. Trzeba jednak, aby te błędy rozważył. Może mu w tym pomóc któreś z rodziców albo mądry przyjaciel. Trzeba pomodlić się o dobrą rozmowę i wyczekać na właściwy moment.
Co? Gdzie? Kiedy?
