Post czy symbol?

Obecny post eucharystyczny jest symboliczny. Nie oznacza to, że chrześcijanin nie może z pobożności wydłużyć tego czasu

Jestem człowiekiem tzw. starej daty i pamiętam, że post eucharystyczny panował od północy. Jak ktoś chciał przyjąć Komunię, to nie mógł nic zjeść ani wypić. Do kościoła było od nas daleko i niektórzy nawet mdleli, jak było gorąco. Ciężko było, ale moim zdaniem bardziej się przez to szanowało Komunię Świętą. Czy nie należałoby wrócić do takiego postu?

Już w pierwotnym kościele pojawiła się tendencja, aby oddzielać Ucztę Eucharystyczną od agapy, od innych posiłków. Post eucharystyczny pojawił się po Soborze Trydenckim. Jest jedną z form duchowego i wewnętrznego przygotowania do przyjęcia Pana Jezusa w Komunii Świętej. Ciało uczy ducha.

Przed rokiem 1953 – jak Pan wspomina – nie wolno było spożywać od północy żadnego posiłku aż do przyjęcia Komunii Świętej następnego dnia. Było to nie tylko wychowywanie do ascezy, skromności. Przede wszystkim pielęgnowało tęsknotę człowieka za Jezusem. Stanowiło przypomnienie, że nie samym chlebem żyje człowiek. Dobrze przeżyta Eucharystia może dać człowiekowi największe szczęście – Miłość Jezusa.

W 1953 papież Pius XII uznał, że spożywanie wody nie łamie postu eucharystycznego. Po kilku latach skraca czas postu do trzech godzin. Paweł VI skraca ten czas do jednej godziny. Godzinę tę liczy się do momentu przyjęcia Ciała i Krwi Pańskiej, a nie do rozpoczęcia Mszy Świętej. Wszystko po to, aby ułatwić wiernym jak najczęstsze przyjmowanie Komunii Świętej. Dla osób chorych przebywających w szpitalach lub w domach oraz dla osób starszych, które nie mogą opuszczać domu, a także dla osób, które im posługują, jest jeszcze dyspensa. Mogą one przyjąć Najświętszą Eucharystię, chociażby coś spożyły w ciągu godziny poprzedzającej.

Proszę więc zwrócić uwagę, że obecny post jest symboliczny. Nie oznacza to, że chrześcijanin nie może z pobożności wydłużyć tego czasu. Ogólne „Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego” poucza nas: „Wszyscy udający się na sprawowanie Eucharystii powinni się do niej przygotować przez post i modlitwę, przez pojednanie z Bogiem i braćmi, a także przez rozważanie Słowa Bożego i przygotowanie daru ofiarnego”. Jest to przecież wyraźne wskazanie, co mamy czynić. Co więcej, każdy powinien indywidualnie ocenić swoją gotowość: nie tylko swój post, ale i pojednanie z Bogiem i braćmi.

Zachęcam więc Pana do podejmowania postu nie z obowiązku, ale jako uczynku miłości do Jezusa. A z uczynków miłości rodzi się miłość.

ks. Marek Kruszewski Autor jest proboszczem parafii bł. Karoliny Kózkówny w Białobrzegach Blog ks. Marka Idziemy nr 45 (477), 9 listopada 2014 r.