Szukając wsparcia dla siebie lub kogoś bliskiego, warto skorzystać najpierw z kilku konsultacji w ośrodku terapeutycznym lub pójść do terapeuty z polecenia.
Moja przyjaciółka „wysiada psychicznie”. Przez to ma coraz większe problemy ze znalezieniem pracy. Gdzie ją skierować, żeby było to bezpieczne? Czy istnieje pomoc darmowa?
Szukając wsparcia dla siebie lub kogoś bliskiego, warto skorzystać najpierw z kilku konsultacji w ośrodku terapeutycznym lub pójść do terapeuty z polecenia. W przypadku ewidentnych problemów ze zdrowiem psychicznym najlepiej udać się z cierpiącą osobą do psychiatry. Psychiatrzy mogą dać leki, skierować na leczenie szpitalne czy długoterminową bezpłatną terapię w ramach NFZ. Bezpłatnej pomocy psychologicznej można szukać w poradniach zdrowia psychicznego każdej dzielnicy i większej miejscowości. Różne stowarzyszenia, fundacje – także chrześcijańskie – oferują grupowe i indywidualne konsultacje i terapie. Bezpłatne są mitingi, terapie dla osób uzależnionych od alkoholu i ich rodzin. Jest też sporo pomocy częściowo płatnej lub dotowanej. Warto pytać w okolicy.
Terapeuta w Polsce nie musi mieć ukończonych studiów. Można więc się „nadziać”. Dla naszego bezpieczeństwa w prezentacjach terapeutów w internecie często zaznacza się, że korzystają oni z superwizji u innego specjalisty. Certyfikat jakiejś szkoły potwierdza, że ktoś zyskał akceptację otoczenia znającego się na rzeczy. Nazwa szkoły sporo mówi. Terapeuci podają także, jakie nurty psychologiczne reprezentują. Nawet w internecie można sprawdzić, czy wizja człowieka prezentowana przez taki nurt jest bliska wizji z Biblii.
Polecenie terapeuty jest więc trudne. Jedynym lekarzem jest Chrystus. Jedynym pewnym i prawdziwym. Ludzie są tylko pomocnikami. Jeden psycholog będzie świetny dla piętnastu osób, a dla następnych piętnastu nie. Nie ma ideałów, niezawodnych guru w żadnej terapii, bo jako ludzie jesteśmy zbyt skomplikowani, żeby jakiś człowiek zgłębił i w pełni zrozumiał drugiego. To może tylko Bóg.
Trzeba w rozpoznaniu terapeuty kierować się rozumem, intuicją i sumieniem. Jeśli coś nam nie pasuje u polecanej osoby, nie mamy pełnego zaufania do jej uwag, to od razu zmieniajmy terapeutę. Choćby był profesorem, księdzem czy siostrą zakonną. Warto poznać kilku specjalistów, kilka stylów, wyrobić sobie smak.
Skuteczność terapii zależy przede wszystkim od dwóch czynników: od osobowości terapeuty i od dyspozycji i motywacji pacjenta. Jeśli komuś nie wyszła terapia, to nie musi dyskwalifikować osoby terapeuty. Opinie, czy dany terapeuta szanuje wartości chrześcijańskie, należy traktować ostrożnie, aby nikogo nie osądzić pochopnie. Bóg jest od sądzenia. My mamy prawo mieć swoje osobiste opinie.
Co? Gdzie? Kiedy?
