Na cały świat

Z czterech przymiotników określających najważniejsze cechy Kościoła pozostał nam jeszcze „powszechny”. Wyznanie wiary oznajmia, że Kościół jest jeden, święty, powszechny i apostolski. Te wyrazy definiują naturę i zadania Kościoła. Nie jest to więc jakaś zbiorowość, nieokreślony tłum. Z biegiem wieków Duch Święty ze społeczności wyłania Wspólnotę. Nakarmił ją; nadał tożsamość; wyprawił w drogę i dał Przyszłość. Dziś jest Kościołem katolickim, który tworzymy.

O jego powszechności dowiadujemy się już przy narodzinach Jezusa, gdy odwiedzają Go mędrcy ze Wschodu /Mt 2,1- 11/. Symbolicznie reprezentują wszystkie ludy i narody ziemi /Łk 2,32; J 1,9/. Jednak od powszechności ilościowej /zasięg etniczny i geograficzny/ ważniejsza jest powszechność jakościowa, czyli pełnia zbawienia dla wszystkich. Przymiotnik zatem ma zasadniczo dwa znaczenia: 1. obecność i ekspansja geograficzna uniwersalnego przekazu Ewangelii, która wnika w kultury wszystkich narodów; 2. Kościół jest uniwersalnie wyposażony przez Chrystusa i ma „komplet” środków zbawienia.

Kościół powszechny składa się z Kościołów partykularnych, czyli diecezji. Jest nią wspólnota zamieszkująca dane terytorium, zachowująca jedność wiary i sakramentów, pozostająca w łączności ze swoim biskupem. Wszystkim Kościołom partykularnym na mocy szczególnego pierwszeństwa przewodniczy biskup Kościoła, który jest w Rzymie, czyli papież. A bogactwo sytuacji społecznych i historycznych pokazuje, że Kościół zakorzenia się w różnych warunkach. Ma barwny profil tradycji. I właśnie ta rozmaitość związana z Kościołami lokalnymi pokazuje jego uniwersalizm.

Kościół jest powszechny także dlatego, że obejmuje nie tylko katolików, lecz także są mu przyporządkowani wszyscy wierzący w Chrystusa. Mimo że ktoś nie podziela całej wiary albo nie uznaje władzy papieża, to fakt chrztu sprawia, że Kościół czuje się z nim związany. Nawet ci, którzy w różnym stopniu nie przyjęli Mesjasza i Ewangelii, dedykowani są Ludowi Bożemu Kościoła. Wynika to z uniwersalnej więzi pochodzenia i wspólnego celu ludzkości. Bóg pragnie, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni, stąd Boży plan dotyczy wszystkich ludzi /1 Tm 2,4/.

Dlatego Kościół został posłany do narodów i stara się głosić Ewangelię wszystkim /Mt 28,18-20/. Nie jest państwowy ani etniczny. Rozszerza się na cały świat, aby spełnić zamiar Boga. Jest środowiskiem i nośnikiem Boskiego, powszechnego zamysłu zbawienia. Spoczywa więc na nim zadanie ewangelizacji, czyli pojednania ludzi między sobą i zjednoczenia z Bogiem, aby stali się uczestnikami komunii świętych.

ks. Jan Sawicki Idziemy nr 32 (361), 5 sierpnia 2012 r.