Jak to z tymi odpustami jest?

fot.pixabay.com/CC0

Słyszałam, że za określone nabożeństwa i dobre uczynki można skrócić pobyt w czyśćcu np. o 100 dni? Czy można uzyskać odpust za inną osobę żyjącą czy tylko za zmarłych?

Słowo Boże poucza nas, że grzechy wywołują złe konsekwencje. Mogą być gładzone przez modlitwę, cierpienie, jałmużnę, trudy życia czy też przez śmierć. Chrześcijanin popełniający grzech otrzymuje w sakramencie pokuty odpuszczenie winy, natomiast pozostaje jeszcze tzw. kara doczesna. Darowanie kary doczesnej określa się terminem „odpustu zupełnego”, a skrócenie jej „odpustu cząstkowego”. Uzyskanie odpustu zakłada szczerą wewnętrzną przemianę w człowieku i spełnienie przypisanych uczynków.

Domyślano się, że skoro nasze grzechy pozostawiają straszne konsekwencje to, przeciętny grzesznik musi cierpieć w czyśćcu nawet kilkaset lat. Cierpieć i czekać na pomoc duchową wiernych z zewnątrz. Za ich modlitwy za zmarłych, za określone dobre uczynki, np. zapalenie znicza nagrobnego, zakładano, że Bóg odcina pewną liczbę dni czyśćca. Powstała praktyka przypisywania danej czynności religijnej pewnej liczby dni w ramach odpustu cząstkowego. Podkreślała ona wagę dobrych uczynków i była przestrogą przed grzechami. Zarządzającym odpustami był papież. Założenia były dobre, ale dochodziło do nadużyć. Dlatego papież Paweł VI skasował praktykę przypisywania liczby dni czy lat do praktyki odpustów. Domyślamy się bowiem, ale nie wiemy, jaką dokładnie formę ma czyściec i jak biegnie tam czas.

Wierny może uzyskiwać odpust cząstkowy lub zupełny tylko za siebie lub ofiarować go za zmarłego, ale nie za nikogo z żyjących. Jest to wyraz uszanowania wolnej woli człowieka. Możemy modlić się, pościć za innych, ale nie zyskiwać odpustów. Żyjący człowiek sam jest w stanie dokonać przemiany swojego życia i sam powinien wypełniać warunki wymagane do otrzymania odpustu.

Warto pamiętać, przy próbie zyskania odpustu, że nie jest ona automatycznie przywiązana do zewnętrznej strony dobrych uczynków. Odpust uzyskany przez nas będzie tym większy, im większa jest miłość w naszych sercach do Boga i do człowieka oraz im większa jest głębia naszego nawrócenia.

Idziemy nr 41 (781), 11 października 2020 r.