Europejski Trybunał Praw Człowieka odrzucił skargę pary mężczyzn na odmowę przyznania polskiego obywatelstwa bliźniętom pozostającym pod ich opieką. Surogacja w Polsce jest zakazana, więc umowa zawarta z matką dziecka w USA musiała zostać uznana za bezskuteczną.
Biologicznym ojcem dzieci był jeden ze wspomnianych mężczyzn, matką zaś surogatka, która zrzekła się praw rodzicielskich.
Wojewoda mazowiecki nie przyznał obywatelstwa bliźniętom, ponieważ mężczyźni odmówili przedłożenia ważnego aktu urodzenia, wskazującego tożsamość matki i ojca dzieci. W postępowaniu przed ETPC interweniował Instytut Ordo Iuris jako przyjaciel sądu, wskazując, że państwo ma prawo odmówić uznania skutków prawnych umowy o macierzyństwo zastępcze, która jest sprzeczna z prawem krajowym.
W 2010 r. dwóch mężczyzn pozostających w homoseksualnym związku zawarło umowę o macierzyństwo zastępcze z Amerykanką zamieszkałą w stanie Kalifornia. Kobieta zgodziła się począć i urodzić dziecko, poddając się zapłodnieniu in vitro z wykorzystaniem nasienia jednego z mężczyzny oraz komórki jajowej anonimowej dawczyni. W ostatecznym rozrachunku urodziła bliźnięta, przekazując prawa rodzicielskie na rzecz obu mężczyzn, którzy zostali zarejestrowani przez sąd w Kalifornii jako ich rodzice.
Mężczyźni zamieszkali z dziećmi w Izraelu. Ponieważ jeden z nich posiadał obywatelstwo polskie, w 2012 r. wystąpił do wojewody mazowieckiego o potwierdzenie obywatelstwa RP dla jego dzieci, przedkładając odpis orzeczenia kalifornijskiego sądu, wskazującego, że on i drugi mężczyzna, z którym pozostaje w związku, są rodzicami bliźniąt. Wojewoda zażądał przedłożenia ważnego aktu urodzenia wskazującego matkę i ojca dziecka, ale wnioskodawca odmówił. W konsekwencji, wojewoda wydał decyzję odmowną, wskazując, że z punktu widzenia polskiego prawa, umowy dotyczące macierzyństwa zastępczego są bezskuteczne. Matką dziecka jest bowiem kobieta, która je urodziła, a ojcem jej małżonek – zgodnie z domniemaniem ojcostwa męża przyjętym w prawie rodzinnym. Decyzja wojewody została utrzymana w mocy przez Ministra Spraw Wewnętrznych oraz sądy administracyjne.
W 2015 r. mężczyźni wnieśli skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, zarzucając, że polskie władze pogwałciły ich prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego (art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka), ponieważ odmówiły prawnego uznania ich relacji z bliźniętami. W sprawie interweniował Instytut Ordo Iuris, który przedstawił w postępowaniu opinię przyjaciela sądu, wskazując, że Konwencja nie gwarantuje prawa do uznania skutków prawnych umowy o macierzyństwo zastępcze w sytuacji, gdy w świetle prawa krajowego surogacja jest nielegalna.
Pod koniec 2021 r. Trybunał w Strasburgu orzekł, że skarga jest niedopuszczalna. Trybunał wskazał, że mężczyźni nie przedstawili żadnej okoliczności świadczącej o negatywnych konsekwencjach czy praktycznych trudnościach związanych z odmową przyznania obywatelstwa polskiego dzieciom pozostającym pod ich opieką. Co więcej, żaden z nich nigdy nie mieszkał w Polsce.
„Orzeczenie Trybunału potwierdza, że dopuszczalność skargi jest uzależniona od wykazania konkretnej krzywdy poniesionej na skutek działania państwa. To powinno ograniczyć w przyszłości liczbę skarg składanych przez aktywistów, którzy próbują podważać nieodpowiadające im przepisy prawa krajowego - jak te definiujące matkę jako kobietę, która urodziła dziecko - nawet jeżeli one nie mają bezpośredniego wpływu na ich życie” – zaznacza Weronika Przebierała, dyrektor Centrum Prawa Międzynarodowego Instytutu Ordo Iuris.
Co? Gdzie? Kiedy?
