Paderewski o Polakach

Fascynująca jest postać tego niezwykłego człowieka (1860-1941). Był on bowiem wielki zarówno jako pianista i kompozytor, jak i jako polityk kochający swój naród oraz jako wytworny dyplomata. Wszystkie te cechy jego osobowości były w nim ściśle zespolone, spójnie skoordynowane i zostały wspaniałomyślnie urzeczywistnione w budowaniu dobra. Słusznie uwypukla się obecnie jego wybitne zasługi, także w wymiarze międzynarodowym, w uzyskaniu niepodległości naszego kraju przed stu laty.

Poznań wspomina go w sposób szczególny. Dnia 26 grudnia 1918 r. przybył do tego miasta, entuzjastycznie witany. To stało się niejako iskrą zapalną wybuchu przygotowywanego powstania wielkopolskiego. Okazało się ono największym zrywem niepodległościowym na terenie zaborów i zakończyło się sukcesem, wyzwalając spod władzy niemieckiej niemal całą Wielkopolskę.

Dom w Riond-Bosson

A co Paderewski myślał o Polsce i Polakach? Sądzę, że można by na ten temat zebrać dużo materiałów. Chciałbym podzielić się tutaj tylko jednym wywiadem udzielonym przez niego, który wydaje mi się bardzo na czasie. Zapoznałem się z nim w marcu 2012 r. w Muzeum Paderewskiego w Morges w Szwajcarii, niedaleko Lozanny. Właśnie w pobliżu tego miasta znajdowała się do 1965 r. okazała willa Riond-Bosson, zakupiona przez Ignacego Paderewskiego w 1899 r. W niej lubił odpoczywać, spotykał się tam z wieloma osobistościami świata artystycznego i politycznego. Po śmierci Paderewskiego, w 1941 r. w Stanach Zjednoczonych, pozostało po tym wybitnym Polaku bardzo dużo dzieł, cennych pamiątek i dokumentów. Większość ze zbiorów z Riond-Bosson została przewieziona do Polski w latach 50. Ale i w Szwajcarii zachowano o nim żywą pamięć oraz podziw i uznanie wobec jego osoby.
 

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 51-52 (689), 23-30 grudnia 2018 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 14 stycznia 2019 r.