Nie żyje Janina Paradowska

Pamięć zmarłej uczczono dziś minutą ciszy na posiedzeniu Senatu.

Paradowska urodziła się 2 maja 1942 r. w Krakowie. Z wykształcenia była polonistką, ukończyła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, potem studiowała podyplomowo dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę w zawodzie rozpoczęła jako dziennikarka „Kuriera Polskiego”, w którym zajmowała się tematyką społeczną.

Należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Na początku lat 80. była m.in. szefową struktur NSZZ „Solidarność” w należącym do Stronnictwa Demokratycznego Wydawnictwie „Epoka”. Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 stanu wojennego zrezygnowała z członkostwa w PZPR. Została zweryfikowana negatywnie, jednak po paru miesiącach przywrócona do pracy w „Kurierze Polskim”. W tym samym roku podjęła pracę w redakcji „Życia Warszawy”, gdzie m.in. pełniła funkcję kierownika działu politycznego. Pracowała również w dziale kulturalno-oświatowym. Z ramienia tej redakcji brała udział w relacjonowaniu prac stolika młodzieżowego Okrągłego Stołu. Z pracy w „Życiu Warszawy” odeszła po przejęciu tego tytułu przez grupę dziennikarzy skupionych wokół Kazimierza Wóycickiego i Tomasza Wołka.

W 1991 r. dołączyła do zespołu redakcyjnego „Polityki”. Była komentatorką polityczną tego tygodnika, a także inicjatorką Salonów „Polityki” i prowadzącą spotkania z tego cyklu z udziałem polityków, przedsiębiorców, przedstawicieli mediów i kultury. Współpracowała również z TVP, gdzie od maja 1993 r. do czerwca 1994 r. prowadziła program publicystyczny Gorąca Linia w TVP1. Od 2003 r. była dziennikarką radia TOK FM. Od 2007 r. prowadziła także audycje na antenie Superstacji.

Prowadziła zajęcia na studiach dziennikarskich Collegium Civitas. Opublikowała książkę "A chciałam być aktorką..." (2011).

Była laureatką licznych nagród branżowych. Otrzymała m.in. Nagrodę im. Adolfa Bocheńskiego (1997), Nagrodę Wieczystej Fundacji im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich (1999), Nagrodę im. Andrzeja Urbańczyka (2004). W 2002 r. została także nagrodzona Złotą Akredytacją do Sejmu jako najlepsza dziennikarka prasy ogólnopolskiej.

Wyróżniona także doroczną nagrodą Grand Press – tytułem najlepszego dziennikarza 2002. W 2011 r. otrzymała Nagrodę Kisiela „za własny głos”.