Jubileusz Radia Warszawa

Rozpoczęło się nader skromnie, w czasach, kiedy dopiero kiełkowały pierwsze rozmowy episkopatu z rządem, aby w eterze było dla ducha coś więcej niż wywalczona przez robotników w 21 Gdańskich Postulatach coniedzielna transmisja Mszy Świętej z kościoła Świętego Krzyża.

Na plebanii w Miedzeszynie

Księdzu Tadeuszowi Łakomcowi, proboszczowi parafii Matki Bożej Dobrej Rady w Warszawie-Miedzeszynie, zamarzył się parafialny radiowęzeł, by Ewangelia wyszła poza teren kościoła. W roku 1990 zdobył mały nadajnik i kilkumetrową antenę, którą zamontował na dachu plebanii. Wieczorami w swoim pokoju siadał przed mikrofonem i czytał Pismo Święte, fragmenty religijnych książek, artykuły z katolickiej prasy. I zachęcał do kontaktu tych, do których to dociera. Szybko okazało się, że radiostację odbierano nawet na Mokotowie – w odległości kilkunastu kilometrów. Realizował więc swoją parafialna misję.

Kiedy w 1991 r. zapaliło się zielone światło na zakładanie katolickich rozgłośni radiowych, prymas Józef Glemp na prośby wiernych polecił bp. Kazimierzowi Romaniukowi zorganizowanie w archidiecezji warszawskiej rozgłośni katolickiej. A że radiostacja ks. Łakomca funkcjonowała z powodzeniem już od roku, postanowiono, by właśnie ona dostała oficjalną zgodę na koncesję i przydział częstotliwości.

– Pierwszą Mszę Świętą transmitowaną przez już koncesjonowane diecezjalne Katolickie Radio Warszawa odprawiliśmy 20 września, a oficjalne nadawanie rozpoczęło się 1 października 1991 r. Nadawaliśmy na tym samym, analogowym nadajniku, w tych samych warunkach, i byliśmy pierwsi, dwa miesiące przed startem Radia Maryja – wspomina ks. Łakomiec.

Radio mogło pochwalić się naprawdę bogatym programem. Nadawało na częstotliwości 70,7 UKF w dni powszednie w godz. 6.30-23, a w niedzielę w godz. 7.15-21.15, z transmisją Mszy Świętej jako głównym punktem ramówki.

Pierwsze szlify

Ludzie pomagali całkowicie bezinteresownie. – Zgłaszali się pracownicy Polskiego Radia, by pomagać w obsłudze sprzętu, czy Franciszek Pieczka, gotów być naszym radiowym głosem. Słuchał nas i wspierał radami Jan Dobraczyński. Nawet obmyślił słuchowisko na wzór „Matysiaków”, ale nie dożył jego realizacji. Zorganizowano mi kilka wizyt w Polskim Radiu przy Myśliwieckiej i Malczewskiego, żebym zobaczył, jak się robi profesjonalne radio. Zrobiliśmy w piwnicy na plebanii pierwsze studyjko nagrań na kasetowy magnetofon. Rozpoczęliśmy współpracę z radiostacjami powstającymi w innych diecezjach, wymieniając się nadawanymi audycjami. A przede wszystkim dostawaliśmy od radiosłuchaczy listy: z uwagami, wsparciem, zapewnieniem o modlitwie, propozycjami tematów audycji – snuje historię radia ks. Łakomiec.

W lipcu 1993 r. na placu kościelnym stanął 50-metrowy maszt nadawczy, o co wystarało się wojsko, które od zawsze pomagało radiu. Odtąd zasięg radiostacji obejmował już całe ówczesne województwo warszawskie.

Przeprowadzka na Floriańską

Katolickie Radio Warszawa nadawało w Miedzeszynie przez pięć lat. – Radio, jakie sobie wymarzyliśmy i jakie realizowaliśmy, wymagało dużego zaangażowania, a trzeba było zadbać, by w parafii stanął bardzo potrzebny, nowy, duży kościół. Bp Romaniuk (wówczas już ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej, na której terenie znalazło się od 1992 r. Radio Warszawa – przyp. red.) poprosił, bym wybrał: albo radio, albo budowa. Przy tym chciał mieć radio blisko kurii, pod ręką. Wybrałem budowę – mówi lakonicznie ks. Łakomiec.

Z nową nazwą i nową częstotliwością 106,2 FM Radio Warszawa Praga ruszyło przy ul. Floriańskiej 3 w 1996 r., pod kierownictwem ks. Macieja Chibowskiego, który nie podtrzymał dawnego charakteru stacji. Robił radio lokalne, z dużą porcją muzyki, nieujawniające do końca swojego katolickiego charakteru, by – jak mówił nowy szef – przyciągnąć do odbiorników osoby wątpiące, a nawet niechętne Kościołowi. Nowa formuła nie przysporzyła jednak słuchaczy.

W 2009 roku dyrektorem radia został ks. Grzegorz Walkiewicz. Ten z kolei zaprosił do współpracy dwóch innych kapłanów: ks. Mariusza Wedziuka jako dyrektora programowego oraz ks. Artura Więsika do spraw administracyjnych. I ta trójka do dziś dobrze się uzupełnia.

Korzenie i nowoczesność

– Zaczęliśmy od pracy nad nowym profilem radia, ale jasne dla nas było, że – w odróżnieniu od innych radiostacji – mamy być radiem otwarcie i głównie katolickim, a w drugiej kolejności lokalnym – mówią zgodnie księża Walkiewicz i Wedziuk. I nietrudno zauważyć, że był to – wraz z powrotem do nazwy: Radio Warszawa – powrót do wizji radia ks. Łakomca. Na antenę wróciły codzienna transmisja Mszy Świętej, Anioł Pański w południe, Koronka do Bożego Miłosierdzia, Apel Jasnogórski itd. A głównym odbiorcą w założeniu i praktyce stała się zwykła rodzina, której radio towarzyszy w domu, podczas jazdy samochodem do pracy, słowem: w tańcu i w Różańcu.