Czy raduję się z faktu wszczepienia w Kościół? Czy pamiętam datę swojego chrztu? Jaka jest moja świadomość chrztu świętego?
Komentarze Bractwa Słowa Bożego, Joanna Człapska
Pierwsze czytanie: Iz 42, 1-4.6-7
Usłyszeliśmy dzisiaj pierwszą z czterech pieśni Sługi Pańskiego. Kim jest ów Sługa? Kogo autor księgi określa tym mianem? W Biblii Bóg nazywa swoim sługą tego, kogo powołuje do współdziałania w urzeczywistnianiu swoich planów. Jest to bardzo zaszczytne miano i wielkie powołanie. Wielu uczonych, zarówno żydowskich, jak i chrześcijańskich widzi w Słudze oczekiwanego Mesjasza. Niektórzy utożsamiają Sługę z Izraelem, którego misją jest zbawienie innych narodów. Inni widzą w nim figurę Jezusa Chrystusa, Zbawiciela. Sługa przyniesie narodom prawo, które jest przede wszystkim prawem miłości Boga i miłości bliźniego jak siebie samego. W czterech pierwszych wersetach słowo „prawo” występuje czterokrotnie, co pokazuje nam, że jest to niezmiernie ważna informacja w tym biblijnym przekazie. Miłość zaś jest pierwszym i najważniejszym przykazaniem, które przyniósł Jezus.
Boża droga jest drogą miłości i pokoju i to są filary budowania jedności i wspólnoty. Każdej wspólnoty – rodzinnej, wyznaniowej, narodowej. Do bycia sługą, do trwania w jedności z Bogiem i kroczenia Jego drogą zaproszeni jesteśmy wszyscy i chyba nie będzie nadużyciem stwierdzenie, że słowa „Oto mój sługa, którego podtrzymuję, wybrany mój, w którym mam upodobanie” (Iz 42,1a) skierowane są do każdego z nas. Czy przyjmuję to zaproszenie? Czy jest we mnie gotowość podjęcia tej misji w duchu miłości i pokoju?
Psalm responsoryjny: Ps 29, 1-2.3ac-4.3b.9b-10
Psalm 29 to psalm Dawidowy. Czytając go, można odnieść wrażenie, że autor jest świadkiem ogromnej burzy, nawałnicy, że odczuwa ją całym swoim jestestwem. Strach, którego zapewne doświadcza, przyobleka w modlitwę i nawołuje do oddania chwały Bogu - „Przyznajcie Panu chwałę” (Ps 29,1-2). Dawid dostrzega potęgę Boga i wskazuje, jak jest ona wielka. Potęga ta objawia się między innymi w głosie Pana, który jest ponad wodami, który jest ponad wszelkim stworzeniem i działaniem. Psalmista zachęca nas do tego, byśmy we wszystkim, co nas spotyka, wysławiali Pana. Byśmy wysławiali Go w tym, co dodaje nam skrzydeł, ale też w tym, co jest trudne i niezrozumiałe. Czy potrafię wychwalać Boga we wszystkim, co mnie spotyka?
Drugie czytanie: Dz 10, 34-38
Bóg posyła swoich uczniów, by głosili Dobrą Nowinę, by głosili ją każdemu bez względu na pochodzenie czy status społeczny. Piotr jest przekonany, „że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby” (Dz 10,34b). Posłani mają iść i zwiastować pokój przez Jezusa Chrystusa, który jest Panem wszystkich. Dowodem na to jest chrzest poganina Korneliusza i jego rodziny. Opis tego wydarzenia jest swoistym dowodem, że to Duch Święty podejmuje decyzje, a Piotr tylko ją potwierdza na oczach świadków (Dz 10). Piotrowi zarzucono potem, że wszedł do domu poganina i jadł z nim przy jednym stole (Dz 11,2-3). Apostoł, łamiąc żydowskie prawo, pokazuje, że Bóg kocha człowieka bez względu na jego pochodzenie, bez względu na jego narodowość. Jeszcze bardziej ukaże nam to misyjna działalność Pawła. Piotr w swojej mowie wygłoszonej w domu Korneliusza mówi, że Bogu „w każdym narodzie miły jest ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie” (Dz 10,35).
My również jesteśmy ochrzczeni. My również jesteśmy powołani. Ale czy jesteśmy sprawiedliwi i bogobojni? Czy ja jestem sprawiedliwy i nie osądzam innych z mojego, jakże subiektywnego punkt widzenia?
Ewangelia: Mt 3, 13-17
Chrzest Jezusa to wydarzenie, które zostało opisane przez wszystkich Ewangelistów. Jednak ten opis nie u wszystkich jest jednakowy. Synoptycy zgodnie przywołują słowa, które wypowiedział głos z nieba, że „to jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (por. Mt 3,17; Mk 1,11; Łk 3,22). W Ewangelii według św. Jana mamy również świadectwo Jana Chrzciciela, że Ten, którego chrzci, to Baranek Boży, Mąż, który przewyższa go godnością, Syn Boży (por. J 1,26-34). Przy chrzcie Jezusa obecna jest cała Trójca Święta – głos Boga Ojca, Duch Święty w postaci gołębicy i sam Jezus, Syn Boży stojący w wodach Jordanu.
W kontekście chrztu Jezusa spójrzmy na nasz chrzest, podczas którego też była obecna Trójca Święta. Zostaliśmy ochrzczeni w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. W tym sakramencie zostaliśmy nie tylko wszczepieni w Kościół, ale też zaproszeni do przyjaźni z Jezusem, do której uzdalnia Duch Święty, napełniając nas Bożą miłością. Słowo Christos w języku greckim oznacza „namaszczony”. W chwili chrztu Jezus został „namaszczony” przez Boga Ojca Duchem Świętym. W momencie chrztu również i my zostaliśmy namaszczeni, by jak Jezus służyć innym i świadczyć o Bożej miłości. Czy raduję się z faktu wszczepienia w Kościół? Czy pamiętam datę swojego chrztu? Jaka jest moja świadomość chrztu świętego? Jak wygląda na co dzień moje chrześcijańskie życie? Jakie świadectwo daję jako chrześcijanin?
Co? Gdzie? Kiedy?
