Najważniejsze pytanie

Wersja Mateuszowa, którą słyszymy w dzisiejszej liturgii, jest najdłuższa i mocno podkreśla rolę Szymona Piotra, który po tym, jak wyznał, że Jezus jest Mesjaszem i Synem Bożym, sam otrzymał od Jezusa nowe imię i zapewnienie o wyjątkowej roli w Kościele.

Miejsce i czas tego wydarzenia nie są przypadkowe. Cezarea Filipowa to północna granica Izraela. Stąd Jezus rozpocznie swoją ostatnią drogę do Jerozolimy, która zaprowadzi go aż na krzyż. Również czas nie jest przypadkowy: Jezus już od dłuższego czasu naucza, wypędza złe duchy i dokonuje wielu cudów. Uczniowie, którzy są z Nim przez cały czas, mogli już sobie wyrobić o Nim własną opinię i z pewnością słyszeli też opinie innych.

Jezus nie pyta, co myślą o Jego czynach czy nauczaniu, lecz stawia dwa pytania, które dotyczą tego co najistotniejsze: pyta o to, co ludzie, ale też i sami uczniowie, myślą o Jego Osobie. Kim On jest?

Na pierwsze, bardziej ogólne pytanie: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”, uczniowie odpowiedzieli (l. mn.) bez trudu, przytaczając różne znane im opinie, wszystkie bardzo pochlebne, stawiające Jezusa w szeregu wielkich proroków Izraela lub przywołując niewygodnego lecz szanowanego Jana Chrzciciela. Zastanawiające jest to, że żaden z uczniów nie przywołuje tu jakiejś opinii negatywnej, które też przecież krążyły, że np. Jezus „odszedł od zmysłów” albo że jest „opętany przez złego ducha” i „mocą złego ducha wyrzuca złe duchy”. Czy naprawdę nigdy tego nie słyszeli? A może przemilczeli, bo nie chcieli Mu robić przykrości?

Ale gdy Jezus stawia im drugie pytanie: „A wy za kogo Mnie uważacie?”, odwołujące się do osobistej opinii, wtedy tylko Szymon Piotr odpowiedział (l. poj.): „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Tylko on wyznał, że wierzy nie tylko w mesjańskie posłannictwo Jezusa, lecz także w Jego Bóstwo. Tylko on dojrzał do takich słów i miał odwagę je wypowiedzieć. Jezus uświadamia mu, że to wyznanie jest łaską, i nazywa go „błogosławionym”, więcej, Piotrem (gr. Petros) czyli Skałą (gr. petra znaczy dosłownie: skała). To wyznanie jest decydującym, przełomowym momentem w jego życiu: pomimo wielu słabości narodził się Piotr, Skała, pierwszy z apostołów.

Jezus ciągle, tu i teraz, zadaje każdemu z nas to samo pytanie: „Za kogo ty mnie uważasz? Kim jestem dla ciebie?”. Nikt nie może zadowolić się odpowiedzią zdawkową czy rutynową. Ta odpowiedź i jej motywacja muszą być osobiste i ciągle nowe. Czy naprawdę On jest moim Bogiem i Panem? Od mojej odpowiedzi zależy całe moje życie. Tu na ziemi i w wieczności.