Komentarze liturgiczne - Środa, IV tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: s. Anna Juźwiak AP

Pierwsze czytanie: Hbr 12, 4-7. 11-15

Karcenie w świecie greckim i żydowskim miało jak najbardziej służyć kształceniu: wyrabianiu charakteru, ćwiczeniu się w dobrych postawach. Najlepiej przecież pamiętamy nauczycieli wymagających. Dzięki nim nauczyliśmy się więcej i rzetelniej, do dziś o nich pamiętamy i jesteśmy im wdzięczni, mimo przeżytego trudu uczenia się, by sprostać ich wymaganiom. 

Na początku roku Słowo Boże chce nam pokazać drogę nieustawania w dobrym życiu, patrząc, w jaki sposób postępował Jezus. Czasem zdarza nam się czuć słabszymi, a wręcz wycieńczonymi. Dzisiejsze czytanie zachęca nas, byśmy chodzili prosto, a to w języku Biblii oznacza wybieranie najkrótszej drogi do mety. Symbolika Listu do Hebrajczyków odnosi się do postawy duchowej. Osłabiamy naszego ducha, nie dbając o relację z Bogiem, z innymi, nie karmiąc się Słowem Bożym i Eucharystią. Pamiętajmy, że upadki i różne trudne doświadczenia stają się dla nas okazją, łaską, którą uczymy się przyjmować. Trzeba nam codziennie schodzić z piedestału samowystarczalności. Nasze życie utkane z relacji, przeplatających się historii jest przepiękną szansą daną nam przez Boga. Nieustannie uczymy się przyjmować ją z wdzięcznością za to wszystko, co daje nam życie, spotkania, wydarzenia, co wpływa na formowanie całej naszej osoby: intelektu, woli, uczuć.

Psalm responsoryjny: Ps 103,1-2.13-14.17-18

Pamięć jest zapalarką wdzięczności. Kiedy nie pamiętamy o przeszłości, nie możemy tak naprawdę dobrze żyć naszym TERAZ. Nowy Rok, który rozpoczęliśmy dokładnie miesiąc temu, nie przekreślił tego wszystkiego, co dane nam było przeżyć, doświadczyć, nauczyć się i rozważyć. Każde spojrzenie w przyszłość nosi w sobie mały lub czasami większy ciężar historii naszego życia. Dzisiejszy psalm zaprasza nas do błogosławienia każdej minuty danej nam w Bożym zamyśle i wykorzystywanej jako narzędzie potrzebne do zbawienia. Dlatego całe nasze wnętrze wyśpiewuje: „Błogosław, duszo moja, Pana!”.

Ewangelia: Mk 6,1-6

Skąd On to ma? To pytanie stawiamy osobom, które nas zaskakują inteligencją, kreatywnością, jakimś urokiem czy dobrym przykładem życia. Często jednak w dzisiejszym kontekście hejtów dziwimy się agresji, zawiści, chamstwu i również pytamy: skąd on to ma? Przecież rodzice to przykładne małżeństwo… 

Jezus otrzymał wszystko od Ojca, od Józefa i Maryi, krewnych i znajomych, od środowiska, w którym się wychował. Mądrość Jezusa zachwyca słuchaczy w synagodze i zaskakuje dziś mnie. Ewangelia zachęca do oddania Jezusowi Jego prawdziwego Imienia-tożsamości. Umiejmy pozwolić Mu być Bogiem działającym cuda, zbawiającym, uzdrawiającym. To nie jest jedynie Syn Józefa, cieśli. Jak patrzę na innych? Czy pozwalam im być tym, kim są, w ich najgłębszej tożsamości danej im przez Boga?