Komentarze do czytań - Wtorek, I tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: ks. dr Leszek Rasztawicki

Pierwsze czytanie: Hbr 2,5-12

Dzisiejszy fragment Listu do Hebrajczyków wprowadza nas w Tajemnicę wywyższenia Jezusa. Chrystus jest głową królestwa mesjańskiego. W bieżącym roku przyświeca nam program duszpasterski „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Tak samo jak w Liście do Hebrajczyków, Chrystus jest głową stworzenia, tak jak i głową Kościoła. Jest naszym niezawodnym Przewodnikiem w pielgrzymce do Ojca. 

Bóg wszystko poddał po Jego stopy i na Imię Jezusa zegnie się każde kolano wszelkiego stworzenia. Poddanie wszystkiego Jezusowi jest konieczne, aby doprowadził każdego z nas do zbawienia. Tylko On ma moc każdego z nas „udoskonalić” i „uświęcić”. Oba te zadania należą do Boga i tylko On może je wypełnić, gdyż On sam jedynie jest święty i źródłem wszelkiego uświęcenia. Poddanie się Chrystusowi jest konieczne, bo sami nie możemy tego dokonać. „Udoskonalenie”, inaczej doprowadzenie do ostatecznego celu oraz „uświęcenie”, czyli oczyszczenie z grzechów, jest wyłącznie domeną Boga. I to Bóg dokonuje tego w swoim Synu, przygarniając nas do swego królestwa. Nikogo z nas nie odrzuca i nikim nie gardzi. Nie wstydzi się nazywać nas braćmi i siostrami. Tę tajemnicę Bóg najpełniej objawia i realizuje w Kościele Chrystusowym. 

Pomyśl, w jaki sposób trwasz w tej tajemnicy jedności z Bogiem w Kościele Chrystusowym i pomagasz innym odnaleźć godność Bożego dziecięctwa.

Psalm responsoryjny: Ps 8,2a i 5.6-7.8-9

Psalm 8 opisuje wielkość stworzonego świata. Nade wszystko ukazuje godność człowieka, który w imieniu Boga ma panować nad światem stworzonym. Mimo, że Psalmista zwraca uwagę na piękno stworzenia i godność człowieka, jako niezwykłą tajemnicę Bożej opatrzności, to jednak centralnym miejscem w psalmie jest Imię Jahwe. Potęga tego Imienia wypisana jest w dziele stwórczym i w każdym człowieku. Mamy uwielbiać Imię Jahwe, Władcy wszechświata, który napełnia świat i jego mieszkańców swoją obecnością.

Ewangelia: Mk 1,21-28

Jezus jest wszechmocnym i potężnym słowem Boga: „nauczał ich bowiem jak Ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie”. Egzorcyzm, którego dokonuje Jezus w synagodze na początku swej misji, ma charakter programowy. Działalność Jezusa ma celu uwolnienie człowieka od mocy złego ducha, który czyni go niewolnikiem zła i ciemności. Zły duch nazywany jest nieczystym. Dla Izraelitów wszystko, co było nieczyste, prowadziło do śmierci i unicestwienia. Przeciwnie, Duch Boży jest miłośnikiem życia. Egzorcyzm Jezusa jest zamknięty podwójnym podkreśleniem mocy Jezusowej. Jest to prawda wiary w ostateczne zwycięstwo Boga, którą głosi Jezus światu. Jest to prawda, która wyzwala nas z niemocy i kłamstwa zadanego przez ducha nieczystego. Chrystus niweczy kłamstwo złego i przywraca nas do życia w Bogu. Jezus obdarza mocą, mocą wiary i ufności Bogu.