Komentarze do czytań - Wtorek - XIX Tydzień zwykły - dzień powszedni albo wspomnienie świętych męczenników Poncjana, papieża, i Hipolita, prezbitera

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: dr Andrzej Kosiński

Pierwsze czytanie: Ez 2,8-3,4

Wizja księgi jest elementem fragmentu dotyczącego powołania Ezechiela na proroka. Ten symboliczny obraz niesie z sobą kilka istotnych zagadnień. Prorok występuje i działa na mocy pełnomocnictwa danego przez Boga. Aby uwiarygodnić to posłannictwo, Ezechiel ma zjeść zwój księgi dany mu przez Boga. Zwój został zapisany z dwóch stron, co nie było powszechną praktyką (por. Jr 36,4). Może to zatem znaczyć niezwykłe bogactwo treści Bożego przesłania, które ma głosić prorok. Ezechiel, w odróżnieniu od innych powołanych w Starym Testamencie – np. Mojżesza, Izajasza czy Jeremiasza – chętnie przystaje na ten symboliczny gest. Mało tego, zwój nasycił go i był słodki jak miód. Niechaj i nam zgłębianie treści Słowa Bożego będzie słodkie i pożywne.

Psalm responsoryjny:  Ps 119,14 i 24.72 i 103.111 i 131 

Często słyszymy od osób wątpiących i niewierzących, że wiara nas ogranicza i wprowadza zakazy, które ograniczają naszą wolność. Dzisiejszy Psalm 119 daje odpór tym stwierdzeniom. Więcej się cieszę z drogi wskazanej przez Twe napomnienia niż z wszelkiego bogactwa – mówi psalmista. W tradycji żydowskiej rabini tłumaczą, że przykazania nie są bezsensownymi ograniczeniami, lecz życzliwymi wskazaniami, jak nie zejść z dróg Pańskich. Są jak znaki drogowe, które np. mówią -  zwolnij, bo zaraz będzie zakręt; jak nie ograniczysz prędkości, to możesz znaleźć się w rowie życia. Napomnienia Twoje są moim dziedzictwem na wieki, bo są radością mojego serca.

Ewangelia: Mt 18,1-5.10.12-14

Pytanie uczniów o wielkość w królestwie niebieskim spotyka się z odpowiedzią Jezusa, której zapewne się nie spodziewali. Stawiając dziecko jako przykład, Nauczyciel wzywa swoich słuchaczy do zasadniczej zmiany postępowania. Mateusz używa tu greckiego słowa strefo, które oznacza „obrót”, „zasadniczy zwrot w działaniu”. Jezus zwraca uwagę na fakt odmienności zasad funkcjonowania królestwa niebieskiego w odróżnieniu do królestw ziemskich. Jego istotą jest życie w pokorze i uniżeniu, w przeciwieństwie do ambitnego zabiegania o doczesne stanowiska i wywyższania się nad innymi. Sam Jezus był najlepszym przykładem wyboru życia w uniżeniu i pokorze. 

Jezus wskazuje również na godność dzieci i tu używa porównania do aniołów wpatrujących się w oblicze Boga Ojca. Na kartach Biblii Bóg wzywa nas do szukania Jego oblicza. Jest to jeden z celów naszego życia: oglądać Boga twarzą w Twarz. Podczas ziemskiego życia doświadczył tego Mojżesz. Zapewne również Paweł apostoł, choć sam napisał: Teraz widzimy niewyraźnie jak w zwierciadle, potem będziemy oglądać twarzą w twarz. Teraz poznaję po części, potem poznam tak, jak sam zostałem poznany (1 Kor 13,12). Rzeczywiście, szukanie oblicza Boga jest trudne, ale nie niemożliwe! Jezus, wskazując na dziecięcą prostotę, ufność i uniżenie, daje nam wskazówkę, jaka postawa ułatwia stanięcie w obliczu Boga. Warto też pamiętać o przyjaźni z naszymi Aniołami: w końcu to oni są naszymi reprezentantami przed obliczem Ojca Niebieskiego!