Komentarze do czytań - Wtorek, XIII Tydzień zwykły, uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: s. Anna Juźwiak AP

Pierwsze czytanie: Dz 12, 1-11

Umiejscowienie w czasie pierwszego prześladowania apostołów za pomocą określenia: „Były to dni przaśników”, przywołuje słowa Chrystusa, który mówi: „Bądźcie przaśni, strzeżcie się kwasu Heroda”, czyli bądźcie czyści, pierwsi, nieskazitelni, prości. Na nowo wszystko dzieje się w okolicznościach pamiątki wyprowadzenia ludu izraelskiego na wolność. Apostołowie noszą jeszcze w sercu żywą pamięć Paschy Chrystusa. Teraz przyszła kolej na nich. Jako pierwszy swojego przejścia, oddania życia dla Jezusa doświadcza apostoł Jakub, a za nim inni. Piotr gotów jest na śmierć, jest już w więzieniu. Bóg ma dla niego rozwiązanie - posyła anioła, który w pośpiechu prowadzi go do miasta. Słyszymy w tych słowach echo pospiesznego wychodzenia Izraelitów z Egiptu. Prowadzeni przez Mojżesza, jak teraz Piotr przez anioła, nie wiedzieli, dokąd poprowadzi ich Bóg. Doświadczyli cudownego przejścia, wyzwolenia.
Tajemnicę Paschy przeżywają wszyscy chrześcijanie z Piotrem na czele. Bóg przeprowadza nas do pełni życia na swój jedyny sposób, właściwy dla każdego z nas. Czasem jesteśmy tego bardzo świadomi, a często potrzeba modlitwy Kościoła, naszych braci, sióstr, rodziny, znajomych, byśmy z odwagą przyjmowali tę tajemnicę.

Psalm responsoryjny: Ps 34, 2-3.4-5.6-7.8-9

Co znaczy skosztować słodyczy? Każdy z nas ma swoje doświadczenia. Psalmista pięknie łączy zmysły smaku i wzroku, by powiedzieć, jak bardzo dobry jest Pan. Zachęca, byśmy się Nim rozkoszowali, poczuli Jego smak. To doświadczenie jest głębokie i intensywne. Rozsmakowując się w Nim, pragniemy Go więcej. Modląc się tym psalmem, jesteśmy zaproszeni, by wejść w moc smaku Zmartwychwstałego, który zapewnia o radości, ocaleniu, wyzwoleniu z trwogi. I rzeczywiście to sprawia! Trzeba odważyć się spojrzeć na Niego całym sobą, z miłością, czułością. Wtedy nasza twarz nabierze rysów pokoju i światła.

Drugie czytanie: 2 Tm 4, 6-9. 16-18

„Pośpiesz się, aby przybyć do mnie szybko”. Potrzeba, by to przynaglenie Pawła przyjęło w nas formę konkretu. Ile osób czeka na nasz gest, decyzję, słowo… Czeka na nas rodzina, przyjaciele, całe społeczeństwo, nawet, gdy o tym nie mówi. Zaproszenie Apostoła jest dzisiaj aktualne, by nie odkładać rzeczy i spraw na później. Paweł w Liście do Koryntian powtarza tę intuicję: „Miłość Chrystusa przynagla nas”. Ma rację. To miłość popycha do twórczej kreatywności, by okazać ją, zaczynając od najbliższych.

Ewangelia: Mt 16, 13-19

Dzisiaj Chrystus zadaje uczniom jedno z najtrudniejszych pytań. Odnosi się ono do poznania Jego tożsamości, do wyjaśnienia samemu sobie, Kim On jest dla mnie, do przyznania się, kim jestem wobec Niego. Stanąć w prawdzie, bez oglądania się na to, co mówią inni, jest znakiem odwagi. Doświadczenie daru Chrztu św. obdarza nas łaską rozpoznawania, kim jestem i kim jest Chrystus żyjący i działający teraz. Na pytanie Jezusa oświecony Piotr odpowiada: Jesteś Chrystusem – Synem Boga żywego! Konsekwencje tej odpowiedzi widzimy po Zmartwychwstaniu Jezusa. Wielkie zaufanie, jakie ma Chrystus do Piotra, przejawia się w powierzeniu mu całego Kościoła. Nasze codzienne wyznawanie wiary, czasem z bólem wypowiadane „tak”, pociąga za sobą zaskakujące konsekwencje. Pan powierza nam coraz większe odpowiedzialności, których nie podjęlibyśmy bez naszego pierwszego i zdecydowanego rozpoznania Go i opowiedzenia się za Nim.