Komentarze do czytań - wtorek, I tydzień zwykły

  Komentarze Bractwa Słowa Bożego, Joanna Człapska

Pierwsze czytanie: 1 Sm 1, 9-20

Poznaliśmy dzisiaj dalsze losy Anny. Bezpłodność staje się przyczyną wielu trosk i smutku. I w tym smutku staje ona przed Bogiem w ufnej modlitwie, podczas której składa Bogu obietnicę, że jeżeli odmieni jej los i obdarzy ją synem, to odda Mu go na służbę.  Modlitwie tej przysłuchuje się kapłan Heli, który po rozmowie z Anną rozpoznaje prawość jej serca i zwraca się do niej w słowach swoistego błogosławieństwa: «Idź w pokoju, a Bóg Izraela niech spełni prośbę, jaką do Niego zaniosłaś» (1 Sm 1,17). Anna przyjmuje te słowa z radością, odchodzi i wraca z mężem w swoje strony, do Rama. Widzimy, że w jej cierpieniu rodzi się dojrzała wiara, która sprawi, że po narodzeniu upragnionego syna Samuela wypełni złożony ślub i ofiaruje pierworodnego Bogu. Anna przyjmuje Samuela jak dar od Boga. Oddając syna na służbę w Przybytku, postępuje nie tylko zgodnie ze złożonym ślubem, ale też zgodnie z Prawem, które mówiło, że wszystko pierworodne ma być poświęcone Bogu. Anna jest posłuszna Prawu, jest posłuszna przymierzu zawartemu przez Boga z Izraelem (zob. Wj 13,2). I ponownie możemy zadać sobie pytanie: czego uczy mnie Anna? Jaką relację z Bogiem pokazuje? Do czego mnie zaprasza w mojej relacji z Panem?

Psalm responsoryjny: 1 Sm 2, 1bcde.4-5.6-7.8abcd

Słowa dzisiejszego psalmu to kantyk Anny z Pierwszej Księgi Samuela. W swoim brzmieniu i przekazie jest to pieśń bardzo podobna do kantyku Maryi, do wyśpiewanego przez Nią Magnificat po Zwiastowaniu. Anna doświadczyła niezwykłej łaski i wychwala Boga za dobro, za syna, którym po tylu latach została obdarowana. Oprócz syna odzyskała też swoje dobre imię i należną jej pozycję u boku męża. W swoim cierpieniu Anna dochodzi do wiary dojrzałej, do zrozumienia sposobu działania Boga w życiu człowieka. Kiedy otrzymuje dar macierzyństwa, nie ma żadnej wątpliwości, że jej dziecko jest darem Bożym i należy do Boga, dlatego też wypełniając Prawo i dane wcześniej słowo, oddaje syna na służbę Bogu.

Wiara, zaufanie, posłuszeństwo i wdzięczność, to postawy, którymi charakteryzuje się Anna i których uczy nas. Przykład Anny ma nas uchronić przed pychą i wyniosłością, przed mniemaniem, że wszystko, co posiadamy, kim jesteśmy, jest tylko naszą zasługą. Anna wskazuje na łaskawość Boga i Jego udział w życiu każdego z nas. Wskazuje też, że Bóg oczekuje tylko naszej wierności i zgody na Jego działanie. Anna uczy nas dziękczynienia, które jest zarówno odkryciem, jak i wyrazem tego, że zostaliśmy obdarowani.

Czy pozwalam Bogu, żeby działał w moim życiu? Czy okazuję Mu wdzięczność za dobro, którego doświadczam?

Ewangelia: Mk 1, 21-28

Marek Ewangelista zabiera nas dzisiaj do Kafarnaum, nazywanego „miastem Jezusa”. W przywołanym opisie przeplata się ze sobą nauczanie i uzdrawianie Jezusa, zestawienie, z którym na kartach Ewangelii można spotkać się wielokrotnie. A wszystko to dzieje się w szabat. Tym razem Jezus uwalnia opętanego z mocy nieczystego ducha. Jezus ma moc nad złem. Tak, jak na słowo Boga powstał świat, tak na słowo Jezusa złe duchy opuszczają ciało opętanego. Słowo ma moc. Słowo Boga ma moc. Z tym słowem Jezus przychodzi do każdego z nas, zapraszając, byśmy czynili tak, jak On. Czy słucham Słowa Bożego? Czy słyszę, co Bóg do mnie mówi? A może pozwalam, by to, co mnie zniewala, zagłuszało Boży głos? Panie spraw, by Twoje słowo zwyciężało również w moim życiu.