Komentarze do czytań - Środa, XXXI Tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: o. Kazimierz Szałaj SVD

Pierwsze czytanie: Flp 2, 12-18

Podobno Polak stworzony jest po to, by narzekać. Mamy w sobie coś z ludu Izraela, który był nazywany ludem szemrzącym. A tymczasem św. Paweł, Apostoł Narodów, wzywa nas, byśmy czynili wszystko bez szemrań i powątpiewań. Zamiast narzekania lepiej przyjąć postawę dziękczynienia. Uchroni nas ona przed zrzędzeniem. Jak mówi św. Paweł w każdym położeniu dziękujcie. Dziękujmy za to, że jesteśmy dziećmi Boga, dzielmy się radością z tego daru. Zakorzenieni w Chrystusie możemy być źródłem światła dla innych.
W tej naszej codzienności mamy mocno trzymać się Słowa Życia – samego Jezusa, który jest pierwszym i najwspanialszym Słowem Boga. W Słowie Wcielonym Bóg wyrzekł w świat swoje Słowo – ostatnie, najgłębsze i najpiękniejsze. Słowo, którego już nie można cofnąć, bo jest ono ostatecznym czynem Boga, bo jest ono samym Bogiem w świecie. A słowo to brzmi: Kocham ciebie, świecie, i ciebie, człowiecze /Karl Rahner SJ/. Ufność i zakorzenienie w Jezusie to nasza droga. Bez Niego nasze życie nie ma sensu. Dziękując za wszczepienie w Jezusa, bądźmy radosnymi uczniami naszego Stwórcy i Zbawiciela. A radość i światło wiary wprowadzajmy w naszą codzienność, nieśmy naszym rodzinom, wspólnotom aż po krańce świata.

Psalm responsoryjny: Ps 27,1bcde.4.13-14

Bóg jest naszym światłem i zbawieniem. Najpełniej objawił to w swoim Synu Jezusie Chrystusie. Bóg kocha wierniej niż naturalni rodzice, jest schronieniem w czasie zagrożenia – jest obrońcą mego życia. Dlatego z Nim i w Nim, i przez Niego chcę doświadczać potrzebnych łask i dóbr, czy tu na Ziemi, czy w Ojczyźnie Niebieskiej, gdzie mam nadzieję spotkać się z tymi, którzy nas poprzedzili w pielgrzymce do Domu Ojca.

Ewangelia: Łk 14,25-33

Pójść za Jezusem to pójść z Nim do końca, na Kalwarię. Nawiązanie głębokiej relacji z Jezusem wymaga gotowości porzucenia, oddania tego wszystkiego, czego On zażąda. Jezus zawsze kieruje się naszym dobrem i nigdy nie wymaga bezsensownych wyrzeczeń. Na własne życie musimy spojrzeć w świetle wiary. Najpierw trzeba przezwyciężyć swój egoizm i pychę. A jeżeli coś mnie odciąga od Boga, coś rujnuje moją relację z Ojcem Niebieskim, powinienem to też porzucić.
Nie możemy iść za Jezusem bez dźwigania swojego krzyża. W dzisiejszym świecie wiele osób chce traktować chrześcijaństwo w sposób wybiórczy. Niektórzy chcą wybrać z Dekalogu to, co im odpowiada, to, co się im podoba. Są nawet tacy, którzy chcą napisać nowy, bardziej nowoczesny Dekalog. Jeżeli Bóg jest na pierwszym miejscu, to nasze relacje, wszystkie sprawy naszego życia będą na właściwym miejscu. Szukajcie wpierw Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a wszystko inne będzie wam dodane (Mt 6,33).