28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Komentarze do czytań - Środa, XIX Tydzień zwykły

Ocena: 4.8
660

Celem braterskiego napomnienia nie jest wyrażenie indywidualnych lub zbiorowych negatywnych uczuć, ale doprowadzenie błądzącego do skruchy i poprawy i uchronienie go przez to przed płynącym z zatwardziałego trwania w grzechu ryzykiem duchowej śmierci.

-teksty czytań-

Fragment fresków Masaccia w kaplicy Brancaccich / wikimedia commons

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Maciej Siekierski

Pierwsze czytanie: Pwt 34, 1-12

Opisana w ostatnim rozdziale Księgi Powtórzonego Prawa śmierć Mojżesza stanowi jeden z oczywistych dowodów tego, że przynajmniej jej ostateczna forma nie mogła wyjść spod pióra tego „bogowidzącego” (taki tytuł nosi on w języku starocerkiewnosłowiańskim) proroka. Zamyka ona także okres wędrówki Izraelitów przez pustynię i stanowi bezpośrednią zapowiedź wejścia do Ziemi Obiecanej. Czytania z poprzednich dni, gdyby nie wypadające w tym roku obchody liturgiczne, przypomniałyby nam scenę, w której Prawodawca wzywa Izraela do wierności Panu jak też chwilę, gdy świadom zbliżającej się i zapowiedzianej przez Boga śmierci przekazuje ducha i mądrość Jozuemu i wypowiada ostatnie pouczenia. W dzisiejszej perykopie tuż przed swoją śmiercią Mojżesz nazywany tu „sługą Jahwe” opuszcza lud i udaje się na szczyt góry. Dzięki łasce Pana ogląda on z niego zapowiedź wypełnienia się swojej misji życiowej i zarazem obietnicy danej wcześniej Abrahamowi, czyli panoramę całej Ziemi Obiecanej. Ta prorocza wizja, dając mu wgląd w przyszłe wydarzenia, stanowi więc o tym, że śmierć Mojżesza u bram Kanaanu, choć zapowiedziana przez Jahwe jako forma kary, nie zrywa więzi Boga z Jego najważniejszym prorokiem.

Psalm responsoryjny: Ps 66, 1b-3a. 5 i 8. 16-17

Wersy dzisiejszego psalmu łączą w sobie uwielbienie Boga, pochodzące tak od całej wspólnoty jak i indywidualnie od autora utworu. To, co łączy obu tych orantów, to uczucie wdzięczności wobec Jahwe za otrzymane łaski. Choć trudno jest ustalić dokładnie czas powstania utworu, egzegeci wydają się być zgodni, że jego powstanie wiąże się z konkretnymi, stanowiącymi dowód łaskawości Boga, okolicznościami historii Narodu Wybranego. Choć wezwanie pochodzi od wspólnoty Izraela, to w opinii psalmisty moc i majestat Boga powinny być, za pośrednictwem Jego czynionych na rzecz swych czcicieli dzieł, dostrzegalne dla całej Ziemi, a więc i dla narodów pogańskich. Pochodzące od wyznawców Jahwe słowa uwielbienia powinny więc także i dla nich stanowić zachętę nie tylko do oddania Bogu należnej Mu chwały i uznania Go za władcę świata, ale także do ufnego wzywania Go w potrzebie.

Ewangelia: Mt 18, 15-20

Lekcja dzisiejsza stanowi kontynuację lektury wcześniejszych fragmentów Ewangelii według św. Mateusza, które zostały zastąpione czytaniami związanymi z obchodami liturgicznymi dwóch poprzednich dni. Stanowi ona fragment czwartej z pięciu zawartych w tej księdze mów Jezusa, której tematem jest życie wspólnoty uczniów. Dzisiejsza nauka dotyczy problemu braterskiego napomnienia. Pierwszą, wartą wyjaśnienia kwestią jest to, że użyte tu pojęcie brata ogranicza się w zasadzie do członków wspólnoty uczniów. Dla nich grzech czy to publiczny, czy prywatny nie jest osobistą sprawą grzesznika, a dotyka całej wspólnoty, która nie może pozostać wobec niego obojętna. Celem napomnienia nie jest jednak wyrażenie indywidualnych lub zbiorowych negatywnych uczuć, ale doprowadzenie błądzącego do skruchy i poprawy i uchronienie go przez to przed płynącym z zatwardziałego trwania w grzechu ryzykiem duchowej śmierci. Jeśli osobiste napomnienie zawiedzie, zgodnie z regułami starotestamentalnego procesu sądowego potrzebna jest obecność świadków, gdyż bez uczestnictwa takich bezstronnych obserwatorów sprawa nie może być później formalnie postawiona na forum całej wspólnoty. W końcu, gdy wszystkie środki zawiodą, niepoprawny grzesznik ma być wykluczony ze wspólnoty i jej życia liturgicznego, podobnie jak wyznawcy judaizmu czynili to w czasach Jezusa zarówno z wyznającymi innych bogów poganami oraz uznawanymi za zdrajców interesu narodowego kolaborującymi z rzymskim okupantem poborcami ceł i podatków. Tak powstająca decyzja wspólnoty Kościoła ma stać się obowiązującym prawem, bo związywanie i rozwiązywanie to synonim prawa do wydawania decyzji, zakazów i nakazów. Nie oznacza ona jednak definitywnego odrzucenia, a po prostu połączone z nadzieją na wymuszoną w ten sposób poprawę zerwanie kontaktów. Co więcej, decyzja taka powinna być połączona ze zgodną modlitwą w intencji wykluczonego grzesznika i podejmowana według reguł miłości, jaką przynosi ze sobą stale obecny we wspólnocie wiernych Chrystus.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter