Komentarze do czytań - Środa, XIV Tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: ks. dr Krzysztof Filipowicz

Pierwsze czytanie: Rdz 41, 55-57; 42, 5-7. 14-15a. 17-24a

Towarzysząca nam w liturgii mszalnej od jakiegoś czasu Księga Rodzaju przywołuje dzisiaj postać patriarchy Józefa. Jego życie, w jeszcze większym stopniu niż jego ojca - patriarchy Jakuba, przypomina niezwykłą powieść, pełną w swojej treści perypetii i zaskakujących zwrotów akcji. Pozostaje ono jednak nie tyle zapisem życiowej przygody, co historią świętą. Józef, prześladowany i sprzedany przez swych braci, jest figurą Chrystusa. Natchniona księga mówi nam, że zarówno w nieszczęściu jak i pomyślności powinniśmy pokładać ufność w Bogu, który z każdego nieszczęścia może nas wyprowadzić, ale i który jest zawsze większy od najkorzystniejszej pomyślności, która mogłaby się nam przytrafić. On jest ponad wszystko i mamy miłować Go w każdej naszej sytuacji życiowej, zgodnie z tym, co sam mówi: „Polecenie to bowiem, które ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem. Nie jest w niebiosach, by można było powiedzieć: «Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je». I nie jest za morzem, aby można było powiedzieć: «Któż dla nas uda się za morze i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je». Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić. Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy” (Pwt 30, 11-15).

Psalm responsoryjny: Ps 33, 2-3. 10-11. 18-19

Psalm 33 jest hymnem pochwalnym na cześć Boga, prawdopodobnie spełniał on funkcje kultyczne w Świątyni Jerozolimskiej. W pierwszej strofie autor natchniony wzywa, aby wychwalać Boga w sposób podniosły, uroczysty, przy użyciu instrumentów. Psalmy powinny być śpiewane i psalmista wzywa, aby czynić to pełnym głosem i z wdziękiem. Chrześcijańska liturgia już od najdawniejszych czasów uznała, że to właśnie psalm jest najlepszą odpowiedzią na usłyszane słowo Boże. Z jednej strony jest to modlitwa, jaką zanosi do Boga człowiek w konkretnej życiowej sytuacji, ale jest modlitwą mimo swej prostoty bardzo kunsztowną, budowaną na zasadach poezji. Z drugiej zaś strony jest to tekst natchniony, opatrzony Bożym podpisem. Zanosimy zatem modlitwę naszą, osobistą, ale powstałą z Bożej inspiracji, słowem taką, jakiej chce Bóg.

Ewangelia: Mt 9, 18-26

We wczorajszej Ewangelii słyszeliśmy, jak Pan Jezus oznajmił, że jest czas wielkich żniw, ale niewystarczająca liczba robotników. Polecił też swoim uczniom, aby prosili Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Dzisiaj widzimy, jak tę prośbę zaczyna wypełniać, być może zanim uczniowie zaczęli się modlić. Przekazuje Dwunastu władzę nad duchami nieczystymi, wyposaża w moc leczenia chorób i słabości. Wielkie żniwo jest co prawda ograniczone do domu Izraela, ale po zmartwychwstaniu, przed ziemskim rozstaniem, poleci już wyraźnie, aby głoszenie Ewangelii w imię Trzech Osób Boskich objęło wszystkie narody. W dziele tym wyróżnił się ten z Apostołów, którego Ewangelista Mateusz nie wymienił z imienia, gdyż nie należał do grona Dwunastu. Ale to właśnie św. Paweł zyskał zaszczytne miano Apostoła Narodów. I my, chociaż nie wymienieni z oczywistych względów po imieniu, powinniśmy w jakimś stopniu poczuwać się do dawania świadectwa, jak bliskie jest królestwo niebieskie. Bowiem: „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch – powiedziałby św. Paweł – różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce (por. 1 Kor 12, 4-11).