Warto zauważyć, że uczestnicy opowiadania tylko jeden raz doświadczyli czegoś takiego, my natomiast mamy możliwość wielokrotnego powtarzania spotkania z Chrystusem.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: ks. dr Adam Dynak
Pierwsze czytanie: Dz 3, 1-10
Opisane wydarzenie nie posiada tak bardzo szerokiego kontekstu jak wcześniej ukazane przemówienie Piotra skierowane do tysięcy słuchaczy, niemniej jednak zawiera w sobie wiele ważnych szczegółów inspirujących do wyciągania korzystnych wniosków w sferze wiary, nie mówiąc o tym, że uczyniony cud był wstępem do kolejnego wystąpienia Piotra, jeszcze bardziej rezultatywnego niż to pierwsze. Piotr występuje w duecie z Janem, co jeszcze nie raz można zobaczyć w narracji Dziejów Apostolskich. Tandem tych dwóch apostołów występuje także w Ewangelii Jana. Czy w sytuacji popaschalnej chodzi o praktykę stosowaną przez Jezusa, który wysyłał uczniów po dwóch, czy też ma miejsce promowana przez Ojców Kościoła interpretacja pełnego obrazu Kościoła, gdzie Piotr reprezentuje jego urząd, natomiast Jan wskazuje na charyzmatyczną stronę Kościoła? Obydwie opinie nie wykluczają się wzajemnie. Natomiast postawa uzdrowionego tworzy aluzje do wydarzeń z ziemskiego życia Jezusa. Oczekiwał dóbr materialnych, doczesnych, otrzymał duchowe i wieczne, a po doświadczeniu Bożego miłosierdzia wielbi Boga tak, jak czynili to uzdrowieni niegdyś przez Jezusa. Historia zbawienia posiada swój ciąg, swoją spójność. Ten sam Jezus, w tym samym Kościele działa po dziś dzień i tak będzie do końca czasów.
Psalm responsoryjny: Ps 105, 1-2.3-4.6-7.8-9
Modlimy się dziś tymi samymi słowami refrenu co wczoraj, choć powiązane są one z innym psalmem. Psalm ten jest pochwałą wielkości i dobroci Boga. Jego łaskawość głosimy w kontekście opowiadania o cudownym uzdrowieniu kalekiej osoby przez apostołów, ale przecież mamy o wiele większe powody sławić Boga za Jego miłosierdzie, którego osobiście doświadczamy w codziennym życiu. Jego moc i łaskawość nie przejawiały się jedynie w epoce apostolskiej. Tak, jak jest On wieczny, tak również wieczna jest Jego miłość. Nigdy się nie zmienia i nigdy nie ustaje. Dzięki pojednaniu nas z Ojcem Niebieskim, którego dokonał Jezus poprzez krzyż i zmartwychwstanie, miłość Boga posiada jeszcze większy przystęp do naszego życia, do naszych codziennych spraw.
Ewangelia: Łk 24, 13-35
Spotykamy się z jedną z najbardziej znanych scen biblijnych – spotkanie Zmartwychwstałego z uczniami zdążającymi do Emaus. Nad tym stosunkowo długim tekstem można wiele rozmyślać i tak też się dzieje w życiu Kościoła, ale można również bardzo krótko i zwięźle skomentować jego przesłanie. Ewangeliczne wydarzenie wyraża dokładnie to samo, czego tysiące chrześcijan na całym świecie doświadczają każdego dnia. Chodzi o Eucharystię. W czasie każdej Mszy św. słuchamy słowa Bożego, słuchamy nauki starotestamentalnych proroków, listów apostolskich i wreszcie samego Jezusa. Właśnie dlatego, że jest On obecny tam, gdzie dwaj lub trzej zbierają się w Jego imię (zob. Mt 18, 20), możemy przenikać treść biblijnych tekstów, czuć ich właściwy smak, napełniać serca słodyczą ich nauki. To z kolei podprowadza nas do jeszcze bliższego spotkania z Panem w sakramencie ołtarza, w komunii eucharystycznej z Nim. Warto zauważyć, że uczestnicy opowiadania tylko jeden raz doświadczyli czegoś takiego, my natomiast mamy możliwość wielokrotnego powtarzania spotkania z Chrystusem. Ponadto, oni spotkali Go tylko na krótki czas, potem zniknął z ich oczu, my możemy nieustannie przedłużać to spotkanie. Wreszcie, oni widzieli Go tylko oczami ciała, my możemy gościć Go w sercu. Coś takiego może dokonywać się w naszym życiu codziennie. Tak wiele od nas samych zależy.
Co? Gdzie? Kiedy?
