Komentarze do czytań - Środa - VIII tydzień zwykły - Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Agnieszka Wawryniuk

Czytanie pierwsze: Wj 24,3-8

Przymierze zawarte między Bogiem a ludem z udziałem Mojżesza jest zapowiedzią wiecznego i ostatecznego przymierza, które zostanie zawarte na Golgocie. Krew wylana na ołtarz i użyta do pokropienia ludzi przywołuje na myśl krew Chrystusa, spływającą po krzyżu i tryskającą z Jego boku. Lud przyjął Słowo Boga i obiecał, że będzie Mu posłuszny, że wypełni Jego polecenia. Tak się jednak nie stało i potrzebne było kolejne przymierze. To ostatnie, zawarte w Chrystusie, było najdoskonalsze i najpełniejsze.
A jak my traktujemy słowa Pana? Jak wypełniamy Jego wolę? Co sprawia nam największe trudności w byciu posłusznym Jego nauce? Lud zgromadzony pod Synajem jednogłośnie opowiedział się za Bogiem. A jak wygląda to w naszym życiu? Czy nasza pamięć, wola, rozum i uczucia są jednogłośne? Przyjrzyjmy się dziś naszym deklaracjom i obietnicom, które kiedykolwiek składaliśmy Bogu. On zawsze dotrzymuje swego słowa, a my? Odpowiedzmy wiernością na Jego wierność i łaskę.    

Psalm: Ps 116B,12-13. 15 i 16bc. 17-18

Dzisiejszy psalm możemy odnieść nie tylko do Jerozolimy czy Kościoła, ale także do samego siebie. My nieustannie potrzebujemy zachęty do modlitwy, a szczególnie do uwielbienia i dziękczynienia Bogu za to, co nam uczynił i czyni. Dziękujmy Mu nieustannie za to, że zapewnia nam bezpieczeństwo, obdarza pokarmem ziemskim i duchowym, że do nas ciągle przemawia i pragnie mieć z nami żywą relację. On otacza nas swoją obecnością, tak jak mury otaczają Jerozolimę. On strzeże granic naszego serca i podtrzymuje nasze życie. Doceniajmy, że jest tak blisko! Psalmista dziękuje Bogu za otrzymane dobra. W jego pytaniu widać świadomość przeogromnego obradowania, za które nie da się odpłacić inaczej, niż ofiarą pochwalną. Jest ona zapowiedzią Eucharystii. Wzniesiony kielich i ofiara z życia przywołują nam na myśl to wszystko, czego Jezus dokonał w Wieczerniku i na Golgocie. Korzystajmy z tego daru, który nam pozostawił, jak najczęściej.

Czytanie drugie: Hbr 9, 11-15 

Autor listu zaznacza, że Chrystus przez to, co uczynił, sam stał się kapłanem, ofiarą i przybytkiem. On jest pośrednikiem Nowego Przymierza, nowym Mojżeszem, który złożył Bogu najdoskonalszą ofiarę. Jego Przenajdroższa Krew ma moc nas oczyścić, uświęcić, uzdrowić i umocnić. On swoją śmiercią zwyciężył naszą śmierć i dał nam życie wieczne. To, czego dokonał dla odkupienia ludzi, zawsze pozostanie dla nas tajemnicą, której nigdy do końca nie zgłębimy. Ona nas przerasta, jest zbyt trudna do pojęcia; oto śmierć przyniosła życie, cierpienie zaowocowało uzdrowieniem, a męka przyczyniła się do ocalenia. Dzieło zbawienia wymagało przelania Krwi Jezusa Chrystusa i wydania Jego Ciała. Dokonało się w wielkim cierpieniu, bólu, ale też w miłości i poświęceniu Zbawiciela.
Dziękujmy Mu za to, że ofiarował za nas samego siebie. Składajmy dziękczynienie za Jego Ciało i Krew, którymi nas posila, za tajemnicę Eucharystii, w której chce przemieniać nas w siebie. Uklęknijmy dziś z wiarą i w skupieniu oddajmy cześć Jezusowi, jako kapłanowi i barankowi. Niech widok białej i kruchej Hostii dotknie naszego twardego i grzesznego serca, niech je nawróci ku Chrystusowi i pobudzi do życia.

Ewangelia: Mk 14, 12-16. 22-26

Dzisiejsza Ewangelia mówi nam o ustanowieniu Eucharystii. Uroczystą wieczerzę poprzedziło przygotowanie sali. Czekała na Jezusa gotowa i usłana. Czy to nie jest wskazówka dla nas? Wieczernikiem powinna być dusza każdego z nas. Ma być duża, czyli szeroka i otwarta na przychodzącego Chrystusa. Gotowa, czyli czysta i uporządkowana. Usłana, czyli przygotowana na tego najważniejszego jej Gościa.
Chleb i wino były stałym elementem wieczerzy paschalnej. Podobnie rzecz miała się z odmówieniem błogosławieństwa na tymi darami. Nowością były słowa ustanowienia Eucharystii. Od tamtego wieczoru konsekrowany chleb stawał się Ciałem Chrystusa a konsekrowane wino Jego Krwią. Oto prawdziwa i wielka tajemnica naszej wiary, którą trudno pojąć i nam i aniołom. Oto Boże Ciało, wydane za nas. Oto Boska Krew za nas przelana. Oto dary, dane nam za darmo, z miłości i miłosierdzia. Otrzymaliśmy je w dwóch celach – do spożywania i adoracji. One karmią nasze serca i oczy. Są bezcenne, ale też ciągle przez nas niedoceniane. Podziękujmy dziś Jezusowi za to, że chce przychodzić do naszej duszy, że czeka na nas w tabernakulach wszystkich kościołów świata, że swoim Ciałem i Krwią pragnie zaspokoić wszystkie nasze głody i pragnienia. Niech dzisiejsza uroczystość natchnie nas do uwielbienia i hołdu Chrystusowi, który ukochał nas do końca i obdarował samym sobą.