Komentarze do czytań - Środa, III Tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: o. dr. hab. Waldemar Linke CP

Pierwsze czytanie: Hbr 10,11-18

List do Hebrajczyków przedstawia szczegóły kultu sprawowanego w świątyni jerozolimskiej w sposób, który z jednej strony wskazuje na szczegółową wiedzę autora, ale z drugiej – na to, że przedmiotem tej wiedzy są raczej teksty o świątyni, niż sam kult tam sprawowany. Słowa Każdy kapłan Starego Przymierza staje codziennie do wykonywania swej służby (Hbr 10,11) potwierdzają tę tezę, ponieważ nie jest zgodne z tym, co wiemy o rotacyjnie pełnionej posłudze kapłanów w świątyni. W Wj 29,38 czytamy natomiast: A oto z czego będziesz składał ofiarę, dwa roczne baranki codziennie i ustawicznie. Ze słów tych nie wynika, że każdy kapłan codziennie pełni swe funkcje, ale, że codziennie składana jest ofiara. Wygląda to tak, jakby wszystkich kapłanów świątyni autor Listu do Hebrajczyków zebrał w jedną zbiorową postać zestawioną z Jezusem Chrystusem, którego posługa jest doskonalsza. Najwyższy Boski Kapłan pełni bowiem swój urząd w świątyni w niebie, w świecie tego, co rzeczywiste, a nie w świecie „cieni”, czyli w doczesności.
Nie tylko tym, którzy czcili Boga w świątyni jerozolimskiej, póki jeszcze istniała, potrzebne jest przypomnienie, że wbrew temu, co instynktownie odbieramy jako oczywistość, to „niebo”, Boska rzeczywistość, jest trwała, a ziemia to tylko zapowiedź tego, co rzeczywiste.

Psalm responsoryjny: Ps 110 [109], 1-2. 3-4 [R.: por. 4b]

Jeden z najbardziej tajemniczych Psalmów, który prowokuje nas do pytania, kto w nim przemawia, przez chrześcijan, już od początku istnienia Kościoła, uważany był za mówiący o Jezusie i Jego więzi z Ojcem. Sam Jezus odnosi do siebie te słowa, jako świadczące jednoznacznie, iż jest Synem Boga (por. Mt 22,44; Mk 12,36; Łk 20,42). Psalmy są modlitwą Kościoła, ponieważ dopiero wspólnota uczniów Jezusa, dzięki wierze w Niego, może dostrzec pełną ich treść wypełniającą się w ich Panu.

Ewangelia: Mk 4,1-20

Losy posianego ziarna mogą być bardzo różne, ale w zasadzie układają się w dwa typy scenariuszy: przynosi ono owoc, albo pozostaje bezowocne. Jednak nie są to typy symetryczne. Jeśli ziarno ginie, to ginie samo, zaś plon jest zawsze wielokrotny. Przyjęte Słowo Boga ma bowiem w sobie ogromny potencjał rozwoju, bogactwo łaski. Przeczy to wrażeniu, że dobro jest monotonne, a zło atrakcyjne i bardziej kreatywne. Plony Bożego działania są obfite i karmią świat, pozwalają mu istnieć. Słowo Boże jest chlebem żywiącym świat.