Komentarze do czytań - środa, I tydzień zwykły

  Komentarze Bractwa Słowa Bożego, Joanna Człapska

Pierwsze czytanie: 1 Sm 3, 1-10.19-20

Dzisiejszy fragment z Pierwszej Księgi Samuela zabiera nas do domu Helego,
w którym przebywa Samuel, syn Anny. Opowiadanie, które usłyszeliśmy, to powołanie
Samuela. Ten młody chłopak, jeszcze dziecko, po raz pierwszy słyszy głos Boga. Nie wiedząc, że to Pan do niego przemawia trzykrotnie, idzie do Helego, który po trzecim przyjściu chłopca zrozumiał, co się dzieje i powiedział mu, co ma czynić. Samuel posłusznie wykonuje polecenie Helego. Perykopa kończy się słowami, że „Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię”, zaś Izraelici poznali, że Samuel jest prorokiem Pana (1 Sm 3,19-20). Czego uczy nas ten biblijny obraz? Czego uczą nas Heli i Samuel? Heli pokazuje, że jako kapłan nie ma wyłączności na bliską, osobową relację z Bogiem. Uznaje prawdę, że to Pan wybiera tych, którymi chce się w szczególny sposób posługiwać. Samuel zaś uczy nas otwartości, zaufania i odwagi w mówieniu prawdy (ujawnienie Helemu widzenia dotyczącego jego synów – 1 Sm 3,11-18). Ten pierwszy okres jego życia, to poznawanie Pana, to otwartość na Jego słowo i łatwość słyszenia tego, co Pan do niego mówi. Samuel uczy nas też, a może przede wszystkim, relacji z Bogiem.

Czy jest we mnie gotowość na wypowiedzenie słów: „Mów Panie, bo sługa Twój słucha”?

Psalm responsoryjny: Ps 40, 2ab.5.7-8a.8b-10

Psalmista raduje się z Bożej obecności, z bliskości Boga, z Jego interwencji w jego życiu. Psalm ten określany jest jako psalm mesjański i bardzo często w interpretacji odnosi się do Pana Jezusa. Świadczyć o tym mogą chociażby wersety 8 i 9: „Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę; w zwoju księgi o mnie napisano: Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu»” (Ps 40,8-9). Ta zgoda na pełnienie woli Ojca zaprowadziła Jezusa na krzyż. Dzięki tej zgodzie dokonało się nasze odkupienie.

Czy dostrzegam Boże interwencje w swoim życiu? Czy jestem gotów czynić Bożą wolę?

Ewangelia: Mk 1, 29-39

Ponownie spotykamy Jezusa w Kafarnaum i jesteśmy świadkami Jego nauczania i uzdrawiania. Tym razem Ewangelista, mówiąc o wielu uzdrowieniach, bardzo konkretnie przywołuje uzdrowienie teściowej Piotra. Wystarczył dotyk Jezusa, by gorączka ją opuściła. Jednak zanim Jezus jej dotknął, powiedziano Mu o jej chorobie. Był ktoś, dla kogo była ważna. Był ktoś, kto wierzył, że Jezus może dokonać cudu uzdrowienia. Marek nie podaje imienia teściowej, można więc uznać, że jest ona figurą każdego cierpiącego, każdego potrzebującego Bożej interwencji. Nie wiadomo też, kto powiedział Jezusowi o chorobie kobiety, ergo – każdy z nas może być takim orędownikiem w sprawach innych. Wydaje się jednak, że nie to jest najważniejsze w przywołanej dzisiaj perykopie. Marek zwraca uwagę, po pierwsze na to, że Jezus oddalił się w pewnym momencie na miejsce pustynne, by się modlić, a po drugie podkreśla fakt, że Jezus nie zatrzymuje się w Kafarnaum, ale idzie dalej, bo tam też jest potrzebny. Jego misja nie ogranicza się do małego grona wybranych, ale ma ogarnąć wszystkich.

Modlitwa i głoszenie Bożej miłości, to przesłanie skierowane dzisiaj do nas wszystkich. Czy moja modlitwa buduje moją relację z Bogiem? Czy inni, patrząc na mnie, mogą dostrzec miłość Boga do człowieka?