Komentarze do czytań - Sobota, XIV Tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: ks. dr Krzysztof Filipowicz

Pierwsze czytanie: Rdz 49, 29-33; 50, 15-26

Historia patriarchów zawarta w Księdze Rodzaju dobiega końca. Ostatnie jej zdanie wybrzmiewa definitywnie: Zabalsamowano go i złożono do trumny w Egipcie. Ostatnim życzeniem patriarchy Józefa było, aby jego potomkowie, kiedy przyjdzie zapowiadany czas opuszczenia Egiptu, zabrali jego kości i pochowali je w Kanaanie – ziemi, którą obiecał im Bóg. I rzeczywiście, mówi o tym już następna księga biblijna – Księga Wyjścia, w której czytamy, że Mojżesz polecił zabrać kości Józefa z Egiptu (por. Wj 13, 19), i które ostatecznie spoczęły w Sychem, na terenie zakupionym przez Jakuba od synów Hemora (por. Joz 24, 32). Biblijne postaci Józefa i Mojżesza w tradycyjnej egzegezie i katechezie uznawane są za figury Jezusa. Józef – zdradzony i sprzedany przez braci jak Jezus przez Judasza, opuszczony przez uczniów, odrzucony przez własny naród; Mojżesz – wyprowadza lud z Egiptu do Ziemi Obiecanej, jak Jezus wyzwalający nowy lud z grzechu i śmierci do życia wiecznego. Widzimy zatem, jak Nowy Testament ukryty jest i zapowiadany w Starym Testamencie. Stary zaś Testament znajduje swoje ostateczne wypełnienie w Testamencie Nowym. Ostatecznie, po Józefie został jedynie w Egipcie pusty grób, zapowiedź opuszczenia grobu i zmartwychwstania przez Pana Jezusa. Historia zbawienia jest historią wciąż dokonującą się. Jej ostatnią stronicą będzie nasze zmartwychwstanie.

Psalm responsoryjny: Ps 105, 1-4. 6-7

Psalm 105 zaliczany jest do psalmów dydaktyczno-historycznych. Na potrzeby liturgii wybrano z tego dość długiego psalmu strofy o charakterze bardziej dydaktycznym. Pierwsza strofa jest właściwie zachętą do opiewania wielkich dzieł Boga. W drugiej autor zaleca, aby zawsze szukać Bożego oblicza, rozmyślać o Bogu, być dumnym z poznania Jego imienia. Trzecia strofa przypomina, że wyrokom Bożym poddany jest cały świat. Całość spięta jest refrenem, który wyraźnie koresponduje z pierwszym czytaniem: Ożyje serce szukających Boga. Ostateczne spełnienie się refrenu nastąpi podczas zmartwychwstania ciał.

Ewangelia: Mt 10, 24-33

Po budzących trwogę słowach Jezusa z Ewangelii poprzednich dni, słyszymy dzisiaj więcej słów zachęty. Pan Jezus tłumaczy uczniom, że ich los jest w jakimś stopniu podobny do Jego losu, gdyż życie Jezusowych uczniów jest naśladowaniem Mistrza. Jezus nie lekceważy ludzkiego lęku. Rozumie lęk przed odrzuceniem, cierpieniem i śmiercią. Sam doświadczy obezwładniającego lęku Ogrójca, przejdzie przez zdradę, pojmanie, fałszywe oskarżenia, w końcu pohańbienie, mękę i śmierć. Stara się uspokoić uczniów i zwrócić uwagę, że jedyne, co powinno napawać ich lękiem, to ostateczne potępienie, zatracenie duszy i ciała w piekle. Największe trudy, cierpienia i otchłanie, na jakie mogą być narażeni uczniowie, zawsze będą kroczeniem po śladach Mistrza, który jest Zwycięzcą śmierci, piekła i szatana, i który przyznaje się na wieki do tych, którzy zawsze byli Mu wierni.