Bycie posłusznym oznacza dawanie posłuchu dla tego, co mówi i daje nam Pan. On wie wszystko, On wie najlepiej. Żaden człowiek nie wymyśli niczego lepszego i piękniejszego niż Ewangelia, niż Boże prawo i Boże Słowo. W nich jest największa mądrość i najmocniejsze światło.
komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Agnieszka Wawryniuk
Pierwsze czytanie: 1 Krl 19, 19-21
Łaska Boża przychodzi na człowieka niespodziewanie. Pan, kiedy chce dać nam coś wielkiego, nie czeka, aż będziemy na to całkowicie gotowi, nie czeka też na jakiś szczególny moment. Często przychodzi do nas w codzienności, w chwili, w której zupełnie się nie spodziewamy. Elizeusz trafnie odczytał znak powołania. Eliasz, uważający się za narzędzie Pana, zrobił to, co do niego należało – odszukał Elizeusza i nałożył na niego własny płaszcz. Potem odszedł… Pan zawsze szanuje naszą wolność, do niczego nie przymusza i nie nakłania. Przychodzi z łaską i czeka, a nawet odsuwa się, tworząc pewien dystans. Reszta należy do nas. On pokornie czeka, aż rozeznamy Jego dar, przyjmiemy łaskę i wcielimy ją w życie. Pan daje też chwilę na to, by poukładać to, co do niedawna było najważniejsze, aby pożegnać się z tym, czym żyliśmy. Wyrażenie: „uczyniłem ci…” podkreśla, że inicjatywa zawsze należy do Boga. On pierwszy wybiera, zaprasza i pociąga. Drugi krok należy do nas. Czy potrafimy „zebrać się”, jak Elizeusz? Zawierzmy dziś Najwyższemu nasze rozeznawanie. Prośmy o umiejętność podejmowania dobrych i odważnych decyzji. Czasem trzeba będzie złożyć w ofierze to, czym wcześniej żyliśmy, ale przecież Pan da nam stokroć więcej.
Psalm responsoryjny: Ps 16, 1b-2a.5.7-8.9-10
Zobaczenie w Bogu swojego Pana to wielka łaska i nie każdy ją posiada. Zauważenie, że Najwyższy jest Tym, który zachowuje od zła i troszczy się o swoich wyznawców, nie wszystkim przychodzi łatwo. On jest naszym największym skarbem, do Niego też zmierzamy. Psalmista wychwala Boga za dar mądrości, rozumu i sumienia, które kieruje nas ku temu, co dobre. Mieć Pana przed oczami, to żyć według Jego wskazań. Codzienność przynosi różne trudy i sytuacje, które napełniają nas obawami i wątpliwościami, ale jeśli będziemy trwali przy Bogu, nie zachwiejemy się i nie upadniemy. On zawsze nas podtrzyma i umocni, On pragnie być z nami tu, na ziemi i kiedyś w wieczności. Ta świadomość dodaje sił w każdym utrapieniu.
Ewangelia: Mt 5, 33-37
Przysięga jest czymś ważnym i wiążącym, dlatego nie powinno się jej nadużywać. Jezus przestrzega dziś przed rzucaniem obietnic na wiatr, a jeszcze bardziej przed zaklinaniem się na Boga i wszystkie świętości. W codziennych relacjach i postępowaniu powinna nam zupełnie wystarczyć troska o szczerość i prawdę. W swoich przekazach mamy być prawdziwi i uczciwi. Wszelkie intrygi i fałsz pochodzą od złego, a mieszanie do nich Boga jest czymś karygodnym i bardzo niestosownym. Jezus, który nazwał siebie Prawdą, tego samego oczekuje od swoich wyznawców. Odradza im takie zachowania, jak knucie, czy spiskowanie. Branie Boga na świadka we własnych intrygach jest ogromnym nieporozumieniem. Pan mówi dziś każdemu z nas: bądź szczery, jasny i przejrzysty, nie uciekaj się do podstępów i matactwa. Nasze uczynki świadczą o tym, za Kim idziemy i Kogo słuchamy. Nie da się jednocześnie podążać dwoma drogami. Niech nasze czyny świadczą o tym, że należymy do jedynego Boga.
Co? Gdzie? Kiedy?
