Komentarze do czytań - Sobota - uroczystość Narodzenia Pańskiego

Pasterka

Pierwsze czytanie: Iz 9, 1-3. 5-6

Proroctwo Izajasza zapowiada czasy pokoju. Naród, który był uciemiężony, dostąpi radości i wesela. Światło zabłysło w ciemnościach. Skończył się czas niewoli. Lud wierny Bogu może teraz kroczyć z podniesioną głową. Przyszedł Zbawiciel, który połamał jarzmo grzechu. Wrogowie Boga ponoszą klęskę. Teraz Jego panowanie nie będzie miało końca. Żadna ludzka siła i opozycja nie zniweczy dobroci i miłosierdzia Boga. Przychodzący Zbawiciel umocni świat Bożym prawem i sprawiedliwością. On jest Przedziwnym Doradcą, w którym jest pełnia mądrości. Jest Bogiem Mocnym, który triumfuje miłością i miłosierdziem. Jest Odwiecznym Ojcem, który troszczy się o swoje dzieci. Jest Księciem Pokoju, który przynosi wieczne szczęście i radość prawdziwą

Psalm responsoryjny: Ps 96, 1-2. 3. 10ac. 11-13

Psalm 96 ma charakter hymniczny. Jest zachętą do uwielbienia Boga jako Króla wszystkich ludów i narodów. Tylko Jahwe jest Bogiem, Stwórcą i Sędzią świata. Mamy tutaj zapowiedź przyszłego zbawienia, które obejmie wszystkie narody. To proroctwo wypełnia się w narodzeniu Jezusa, Króla Wszechświata jako jedynego Pośrednika miedzy Bogiem a ludźmi.

Drugie czytanie: Tt 2, 11-14

Światłość przedwieczna opromienia dzisiejszą noc. Pragniemy w tę świętą noc uczestniczyć w radości przyjścia na świat Syna Bożego. Święty Paweł tę Tajemnicę przyjścia na świat Chrystusa przedstawia jako ukazanie się łaski Boga. Jest ona niezwykłym aktem miłosierdzia Boga. Na przyjęcie łaski trzeba się przygotować. Nie jest ona działaniem wymuszającym, ale zaproszeniem, by przygotować się na przyjście Chrystusa konkretnym nawróceniem. Łaska Boża przede wszystkim poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie. Skuteczność działania łaski wymaga oczyszczenia i przygotowania serca w Chrystusie. To On wydał samego siebie na Krzyżu, aby nas uwolnić od wszelkiej nieprawości i umocnić lud wybrany, aby był gorliwy w pełnieniu Bożych uczynków. Zatem Boże Narodzenie nie jest jakimś romantycznym wpatrywaniem się w nowonarodzonego Jezusa, ale pełnym gorliwości wejściem na drogę nawrócenia, drogę życia łaską Chrystusową. Dziękujmy Bogu za to, że już tu, na ziemi, pozwala nam oglądać Boże oblicze w narodzonym Dziecięciu!

Ewangelia: Łk 2, 1-14

Dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel – te słowa są nowym początkiem, nową erą. Bóg miłosierny wkracza w rzeczywistość ludzką, w historię każdego człowieka. Jest zrodzony. Przyjmuje ludzkie ciało. Leży przed nami jako bezbronne niemowlę i pragnie, abyśmy przyjęli Go z miłością i otoczyli troską. Czy wystarczy nam sił i pokory, aby przyjąć uniżenie Boga? Na pewno nigdy nie zabraknie łaski, gdy o nią poprosimy. Może dzisiaj wystarczy Bogu tylko adoracja, uwielbienie i dziękczynienie. Na nowo trzeba odśpiewać z radością hymn anielski: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie. Właśnie teraz niebo łączy się z ziemią, sprawy niebiańskie z ziemskimi.