Ewangelia nie zawsze będzie przyjmowana z entuzjazmem i zachwytem. Głoszenie prawdy u wielu osób wywoła sprzeciw. Nawet ludzie najbliżej spokrewnieni ze sobą będą zwalczać się wzajemnie. Patron dzisiejszego święta, Święty Szczepan, jako pierwszy doświadczył prawdziwości słów Jezusa.
komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: ks. dr Adam Dynak
Pierwsze czytanie: Dz 6, 8-10; 7, 54-60
Wspomnienie męczeńskiej śmierci Szczepana w bezpośrednim sąsiedztwie radosnego świętowania Bożego Narodzenia zdaje się zakłócać atmosferę radości tego czasu. Spokojne spojrzenie na porządek liturgiczny pozwala jednak dostrzec głęboką logikę takiej konstelacji misteriów liturgicznych. Najpierw zauważmy, że Szczepan był jednym z siedmiu wybranych diakonów, których głównym zadaniem było troszczyć się o potrzebujących. Diakoni mieli zajmować się działalnością dobroczynną. Pismo Święte nic nie mówi o tym, z jakim powodzeniem diakoni wypełniali swoją misję. Ukazuje ich natomiast – przynajmniej dwóch – w roli głosicieli słowa. Szczepan został zamordowany nie dlatego, że czynił dzieła miłosierdzia, ale z powodu słowa, które głosił. Podobnie jak Jezus, którego nie ukrzyżowano dlatego, że uzdrawiał ludzi, ale z powodu głoszonej nauki, której nie chciano przyjąć. Tak więc diakon Szczepan oddał życie, głosząc słowo, ale jeszcze bardziej oddał życie dla Słowa, które stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. Związał się ze Słowem, upodobnił się z Nim we wszystkim, do końca, także w sposobie śmierci. Przykład Szczepana pokazuje także, że z powodu Tego, który przyszedł na świat jako bezbronne Dziecko, jedni potrafią mordować, podczas gdy inni nie wahają się oddać życia.
Psalm responsoryjny: Ps 31, 3cd-4. 6. 8ab. 16-17
Psalm jest wołaniem człowieka w ucisku i doskonale harmonizuje z treścią czytania. Utwór mógłby być modlitwą diakona Szczepana, prześladowanego i kamienowanego za wiarę w Chrystusa, pomimo iż powstał kilka wieków wcześniej. Warto zauważyć, że wołanie o pomoc przeplata się z wyrażaną ufnością i poddaniem się woli Bożej. W związku z tym, responsorium stanowi przykład właściwej modlitwy, której uczył Jezus i sam dał jej przykład: gorąca, usilna prośba w postawie zaufania i poddania się jako ostatecznego aktu w spotkaniu z Bogiem.
Ewangelia: Mt 10, 17-22
Fragment Ewangelii, który czyta dziś wspólnota Kościoła, pochodzi z tak zwanej mowy Jezusa skierowanej do głosicieli królestwa Bożego. W Ewangelii Mateusza znajdujemy cały rozdział (Mt 10) poświęcony wskazaniom, które Jezus daje swoim apostołom, wysyłając ich na misję głoszenia ludziom Ewangelii. W tej mowie Pan zwraca uwagę adresatów na trudności, jakie czekają ich na misjonarskich szlakach. Ewangelia nie zawsze będzie przyjmowana z entuzjazmem i zachwytem. Głoszenie prawdy u wielu osób wywoła sprzeciw. Nawet ludzie najbliżej spokrewnieni ze sobą będą zwalczać się wzajemnie. Patron dzisiejszego święta, Święty Szczepan, jako pierwszy doświadczył prawdziwości słów Jezusa. Radykalne pójście drogą Mistrza oznacza wystawienie się na cierpienie. Autentyczna więź z Panem nie pozwala, aby postąpić inaczej, nie pozwala cofnąć się, ani zmienić obranej drogi. Z Jego powodu jedni gotowi są zabijać i prześladować, podczas gdy drudzy z miłości dla Jezusa ze spokojem idą na śmierć męczeńską.
Czytaj także: Święto św. Szczepana, pierwszego męczennika
Co? Gdzie? Kiedy?
