Komentarze do czytań - Sobota, III Tydzień Adwentu

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: s. Anna Juźwiak AP

Pierwsze czytanie: Jr 23, 5-8

Przychodzący Pan będzie nazywał się Pan naszą sprawiedliwością. On wyprowadza z każdej nowej niewoli. Wyprowadził Izraelitów z niewoli egipskiej, a potem z kolejnej, tym razem babilońskiej. A z jakiej niewoli chce wyprowadzić nasze społeczeństwo, mnie? Może z indywidualizmu do bezinteresowności, z szukania przyjemności do poświęcania się, ze ślizgania się po powierzchni, zapraszając do patrzenia w głąb, z natłoku informacji ku ciszy, z chaosu do prawdy. Wyprowadzanie z niewoli może być bolesne jak narodziny, ale przynosi światło i szczęście. Przeciwieństwem niewoli jest wolność, która stała się aktualnie pojęciem absolutnym, określającym niezależność, swobodę, luz. Prawdziwą wolność przynosi oczekiwany przez proroka Jeremiasza król, który w Osobie Chrystusa oddaje siebie człowiekowi. A oddać siebie to znaczy ograniczyć swoją wolność ze względu na drugiego. Ograniczenie wolności własnej byłoby czymś negatywnym i przykrym – miłość sprawia, że jest ono czymś pozytywnym, radosnym, twórczym. Wolność jest dla miłości (Jan Paweł II, Miłość i odpowiedzialność, Towarzystwo Naukowe KUL, 2001, str. 120). Mesjasz, na którego czekamy, jest sprawiedliwym królem, który ma poprowadzić swój naród na drogę suwerenności, prawdy i wolności.

Psalm responsoryjny: Ps 72, 1b-2. 12-13. 18-19b

Uniesienie psalmisty: Chwała niech wypełni ziemię - zaprasza nas do wychwalania chwały Chrystusa, Jednorodzonego Syna Bożego w pełni objawionego w tajemnicy Wcielenia. Chwała przychodzącego króla przyniesie sprawiedliwość, dobre rządy, zmiłowanie nad ubogimi, wyzwolenie biednych, ocalenie nędzarzy. Obecność Mesjasza na ziemi sprawi cuda miłości, poszanowania i pokoju.

Ewangelia: Mt 1, 18-24

Józefie, synu Dawida - to tytuł mesjański, który słyszymy w dzisiejszej Ewangelii, odnoszący się do męża Maryi. Słowa te zapraszają mnie do głębokiej refleksji nad tym, kim jestem, do czego jestem powołany. Józef ma wielkie wątpliwości. Największa z nich to ta czy otworzyć się na moc i potęgę Boga, czy pozostać w swoich małych planach, które tak szybko się zmieniają. Wielkość tego mężczyzny polega właśnie na tym, że otwiera się na coś większego, coś, co go przekracza, na piękno, wielkość i moc dobra. Józef akceptuje słowa anioła i od tego momentu troszczy się o dzieło Boga w sobie i w Maryi, która od tej pory jest mu na nowo zadana. A ja mogę otworzyć się na dzieła Boga we mnie i w drugim człowieku. Nie bać się tego, że Bóg może zmienić mi życie, lecz tego, by nie pozostać w tym samym miejscu, bez poszukania Jego oblicza i kochania Go coraz więcej.