Bogu zależy na tobie. Upokórz się… Gdy trochę pocierpisz, sam Bóg cię udoskonali.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: ks. Błażej Węgrzyn
Pierwsze czytanie: 1 P 5, 5b-14
Słuchamy dziś Piotra już w pełni nawróconego: oczyszczonego, oświeconego i zjednoczonego z Jezusem. Nie sprzedaje nam jakichś wydumanych idei duchowych, ale dzieli się własnym świadectwem, w którym odbija się powszechne powołanie do świętości. Twoje także, tak! Bogu zależy na tobie. Upokórz się… Gdy trochę pocierpisz, sam Bóg cię udoskonali. Czuwaj! Przeciwstaw się diabłu! Przerzuć na Boga twoje troski… Życie duchowe w znacznej mierze polega na rozeznawaniu, co „w tobie się dzieje”, a co „sam sprawiasz”; dokąd masz być bierny, a odkąd zaczyna się twoja odpowiedzialność. Życie wewnętrzne to namacywanie granicy między ludzkimi poruszeniami, szatańskimi pokusami i Bożymi natchnieniami. Kończysz więc tydzień miłosierdzia Bożego zachętą do dalszego spoglądania w głąb siebie – bowiem to tu, w twoim sercu rozgrywa się chrześcijaństwo; to stąd wytryska źródło twoich postaw, decyzji i czynów. Z tego tygodnia, oby, wynosisz także pragnienie uległości wobec Pisma Świętego. Ono cię przeczyta! Ono zajmie się Twoim życiem, gdy ty nim się zajmiesz! Warto, byś ukoronował ten czas spokojną modlitwą: wygospodaruj jeszcze dziś samotną chwilę, by zdanie po zdaniu pobyć z fragmentem Listu św. Piotra. Przejrzyj się w każdym wersecie jak w lustrze: Co ono odbija? Jak cię intepretuje? Co po tej modlitwie jutro współofiarujesz na ołtarzu niedzielnej i wielkanocnej Mszy świętej?
Psalm responsoryjny: Ps 89, 2-3. 6-7. 16-17
Termin „łaska” w Starym Testamencie ma zawsze konotacje relacyjne: przychylność, życzliwość, błogosławieństwo, sprzyjanie, wierność, miłosierdzie, matczyność… Mówić o łasce, to znaczy mieć przed oczami serca obraz Boga dobrze nastawionego do człowieka. Samej takiej idei już warto zaufać, a co dopiero spotkać się z samą Osobą, której dotyczy! Może tak być, że powyższego czytania, listu Piotra-świadka, wysłuchałeś jeszcze nie jako jego chrześcijanin-współświadek, ale wciąż jako wyznawca-sympatyk. W porządku. W takim wypadku dzisiejszy Psalm ponownie przypomni ci sedno: szukaj blasku obecności Pana, bo to chodzenie w Jego obecności uczy, jak naprawdę się cieszyć.
Ewangelia: Mk 16, 15-20
Zamknięciu tygodnia miłosierdzia Bożego towarzyszy – wyjątkowo, bo z racji święta – zamknięcie Ewangelii św. Marka. Aby nie ulec spłycającej go lekturze – sprowadzającej go do polecenia komputerowego: „Uwierz-i-ochrzcij-sie.exe” i „ENTER” – świadomie rzućmy okiem na cały miniony tydzień. Doprawdy, wdrapaliśmy się na wielką górę! Naraz przeszliśmy mnóstwo szlaków modlitwy Słowem Bożym! Przerobiliśmy potężną dawkę materiału biblijnego! A skoro tak, to nasz program komputerowy „Uwierz-i-ochrzcij-sie.exe” naprawdę dużo „waży”. Dodając porównanie do porównania, możemy tu przywołać zjawisko światła, którego, zdawałoby się, nieskończona mnogość barw ostatecznie i tak zbiega się w bieli – tak właśnie jest z powołaniem do życia wiarą chrzcielną. I tak właśnie jest ze zjawiskiem modlitwy. Wszystkie wątki i przygody życia wewnętrznego zbiegają się w jednym punkcie: modlitwy, która wypływa z wiary chrzcielnej. Dlatego ostatnią nauką, którą z tych dni wynosimy, niech będzie prawo do zmęczenia – owszem, po modlitwie mamy prawo czuć się zmęczeni; tak, jak po każdym dobrym spotkaniu; tak, jak po każdej treściwej rozmowie (czy to przyjemnej, czy przykrej). Dlatego też Słowo Boże jest ściśle związane z Eucharystią, podczas której staje się Ciałem (zob. J 1, 14): Ciałem do przyjęcia, Ciałem do wtulenia się, Ciałem do odpoczęcia przy Nim. Niech więc wybrzmi jeszcze raz pytanie z komentarza do pierwszego czytania: „Co po tej – tygodniowej – modlitwie jutro współofiarujesz na ołtarzu niedzielnej i wielkanocnej Mszy świętej?”.
Co? Gdzie? Kiedy?
