Komentarze do czytań - Poniedziałek, XI Tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: Wawryniuk Agnieszka

Pierwsze czytanie: 2 Kor 6, 1-10

Spokojne i wygodne życie jest mrzonką. Często życzymy sobie pomyślności, naiwnie wierząc, że ominą nas wszelkie trudności. Wielu świętych podkreślało, że życie to walka, podczas której trzeba mierzyć się m.in. z pokusami, niedogodnościami i przeszkodami. Czy św. Paweł wyruszając na misje, liczył na same sukcesy? Na pewno nie! Jego dzisiejsza mowa stawia nas do pionu. Apostoł wyraźnie wylicza przeciwności, z którymi ma do czynienia; jednak pomimo wielu ciosów nie upada i nie rezygnuje. Nie wycofuje się z tego, co ma czynić. W jego utrapieniach każdy z nas może odnaleźć swoje. Wyliczone porównania tchną nadzieją i Bożym optymizmem. Paweł przekonuje każdego z nas: „Wiem, że ci trudno, ale nie upadaj na duchu i dalej rób swoje”. Czujesz, że giniesz? Wszystko cię przerasta? Ciągle czegoś ci brakuje? Pamiętaj, że masz po swojej stronie Boga. Dzięki Jego mocy będziesz umiał obfitować, ale też przyjąć biedę. Stałość wśród doświadczeń jest łaską, której Bóg chce udzielać każdemu z nas, tylko przestań się bać. Z Nim można stawić czoło wszystkiemu!

Psalm responsoryjny: Ps 98, 1bcde.2-3b.3c-4

Psalmista wychwala sprawiedliwość, dobroć i wierność Boga. W jego modlitwie czuć wielką radość i wesele. Pragnie, by jego modlitwa stała się udziałem całej ziemi. Popatrzmy dziś na swoją modlitwę. Czy jest w niej miejsce na dziękczynienie Bogu i na uwielbienie Pana? Jak wygląda nasza wdzięczność za dar zbawienia i za cuda, których doświadczamy? Zazwyczaj ogranicza się do cichego szeptu, albo wypowiedzianego w milczeniu „dziękuję”. Kiedy ostatnio z radości chcieliśmy śpiewać Panu? Za co pragnęliśmy wtedy dziękować? Modlitwy liturgiczne mówią, że nasze hymny pochwalne niczego Bogu nie dodają, ale przyczyniają się do naszego uświęcenia. Dziękując, doceniamy przecież nie tylko dar, ale także jego Dawcę. Podobno ten, kto dziękuje, dwakroć więcej otrzymuje i modli się dwa razy. Nasza wdzięczność wypływa też ze świadomości, że Pan troszczy się o nas w każdej minucie naszego życia. Nie musimy liczyć tylko na siebie. Mamy niezwykłe oparcie w Tym, który jest potężny w działaniu i miłości. On może wszystko!

Ewangelia: Mt 5, 38-42

Przykłady podane przez Jezusa wprawiają w osłupienie. Jego wskazówki są zupełnie inne od tego, do czego nawołuje świat. Dziś bardzo często słyszymy: „Nie daj się! Odpłać za zło! Nie pozwól, aby ktoś skrzywdził cię drugi raz!” Nadstawianie drugiego policzka, oddawanie płaszcza, czy podążanie za kimś po dłuższej drodze mogą oponentów mocno zdumieć i zbić z tropu. Takiej odpowiedzi nikt się przecież nie spodziewa. Jezus chce, byśmy byli wolni od chęci odwetu, od zemsty i oddawania pięknym za nadobne, nawet za cenę jakiejś krzywdy i straty. Ktoś może powiedzieć, że to nierealne. Nie zapominajmy jednak, że jeśli Jezus coś nakazuje, to najpierw sam daje przykład. Wróćmy myślami do momentu, gdy Go policzkowano, odarto z szat i przymuszono, by szedł na Golgotę. Nie odgrażał się, nie obiecywał zemsty. Pozwolił oprawcom uczynić ze sobą wszystko, na co mieli ochotę. Nadstawił twarz bijącym, oddał tunikę i płaszcz, poszedł na górę kaźni, choć był strasznie wyczerpany. Agresja nigdy nie przynosi niczego dobrego. Nie tędy droga…