Komentarze do czytań - poniedziałek, II Tydzień Wielkiego Postu

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: ks. Tadeusz Siewko

Pierwsze czytanie: Dn 9, 4b-10

Prorok Daniel wyznaje wobec Boga grzechy Izraela, który za karę został wygnany do Babilonii. W imieniu całej społeczności bije się w piersi i prosi Boga o przebaczenie grzechów. Przypomina o wierności Boga, który respektuje swoje przymierze względem tych, którzy Go kochają i przestrzegają Jego przykazań (por. w. 4b). Tymczasem Żydzi to przymierze złamali, dlatego zostali wygnani ze swojej ojczyzny w odległe kraje. Jest to konsekwencja grzechów, nieprawości, buntu i niewypełniania przykazań przez naród wybrany. Nie byli także posłuszni prorokom, którzy wzywali ich do nawrócenia, dlatego słusznie spoczywa wstyd na ich twarzach (w. 8), dlatego Bóg wygnał ich tak, jak to wcześniej zapowiedział przez Mojżesza: Ciebie i twego króla, którego sobie wybierzesz, zaprowadzi Pan do narodu nie znanego ani tobie, ani twoim przodkom. (Pwt 28, 36; por. Pwt 28, 64) Od proroka Daniela możemy się uczyć bezgranicznej ufności w Boże miłosierdzie. On wierzy, że pomimo nieposłuszeństwa względem słowa Bożego przekazanego przez proroków, Bóg znajdzie dla nich łaskę, wybaczy im grzech i pozwoli powrócić do ziemi przodków. To bardzo pokrzepiająca modlitwa dla grzesznika, zwłaszcza, kiedy doświadcza skutków własnych grzechów.

Psalm responsoryjny: Ps 79, 5a.8.9.11.13

Psalm został ułożony prawdopodobnie po zdobyciu Jerozolimy przez Babilończyków w r. 587/586 p. n. Ch. Autor natchniony prosi Boga nie tylko o odpuszczenie własnych grzechów, lecz także win przodków – wyraża w ten sposób wiarę w zbiorową odpowiedzialność, według której dzieci nieraz muszą ponieść karę za winy rodziców. Psalmista prosi o przebaczenie nie ze względu na własne zasługi – tych bowiem nie posiada – lecz ze względu na chwałę swojego imienia (por. w. 9), gdyż Bóg jest niejako upokorzony przez to, że naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie (Ps 33, 12), odwrócił się od Niego przez grzech. Wygnańcy obiecują Go wielbić i głosić Jego chwałę (w. 13), jeśli ocali ich od śmierci (por. w. 11).

Ewangelia: Łk 6, 36-38

„Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe” - tym polskim przysłowiem możemy streścić dzisiejszą Ewangelię: Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni, nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni. Jednakże nasz Pan raczej zdaje się mówić: Czyń tak, jakbyś chciał, żeby inni tobie czynili. Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane. Taka postawa uczy pokory i nowego podejścia do grzechu – jeśli chcę wejść do królestwa niebieskiego, powinienem potępiać grzech, lecz nie potępiać grzesznika, gdyż ja także jestem grzesznikiem. Naśladowanie Boga w Jego miłosierdziu (w. 36) jest warunkiem, który upoważnia do otrzymania miłosierdzia Bożego.