Bóg mówi nie buduj sam, nie wymyślaj. Weź gotowy wzór - Jezusa, żyj z Nim w braterstwie, chodź z Nim do potrzebujących, bo tylko taki sposób układania ważności spraw, prawdziwie uszczęśliwia.
komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Klementyna Pawłowicz-Kot
Pierwsze czytanie: Kpł 19, 1-2. 11-18
Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty - mówił Bóg do Izraelitów, prowadząc ich do Ziemi Obiecanej. Te słowa, zapisane w Księdze Kapłańskiej, miały stać się zachętą dla Izraelitów wracających z niewoli babilońskiej, by nowo powstającą wspólnotę budowali na innej zasadzie niż powszechnie obowiązujący na starożytnym Bliskim Wschodzie odwet: oko za oko, ząb za ząb. Pan proponuje, aby fundamentalną zasadą rządzącą relacjami między ludźmi była miłość.
Nie będziesz kraść, nie będziecie kłamać, nie będziecie oszukiwać jeden drugiego… i pozostałe wskazania mają nam pomóc zrozumieć, czym jest miłość, o której mówi Bóg. Właściwie pojmowana jest pragnieniem dobra, które przekłada się na konkretne postępowanie wobec drugiego człowieka.
Miłuj bliźniego jak siebie samego. Jeżeli miłość własna jest miarą miłości braterskiej, to warto się zastanowić, na ile kocham siebie. O ile trudniej jest zrobić rachunek sumienia, kiedy obiektem refleksji jestem sam dla siebie. Co sobie kradnę, w czym się oszukuję, czy jestem stronniczy na korzyść swoich słabości, a może w sercu odczuwam urazę lub co gorzej nienawiść?
Ja jestem Pan! Te wielokrotnie powtarzane słowa to niezwykły pomysł Boga, zaproszenie do komunii z Nim w jedności braterskiej i z sobą samym.
Psalm responsoryjny: Ps 19, 8-9. 10 i 15
Dzisiejsze słowa psalmu oraz świadectwo świętych kobiet Perpetuy i Felicyty konfrontują nas z głębią wyznawanych prawd. Czy wiem, że prawo Boga czyni ludzi mądrymi, szczęśliwymi i radosnymi? Na ile wiara jest tylko praktyką zewnętrzną, rytuałem, który spełniam? Czy jestem gotowy zostawić swoje „dziecko”, czymkolwiek by ono nie było, nie ugiąć się pod presją najbliższych i dać świadectwo Jego obecności?
Czy rzeczywiście wielbię Boga w głębi mojego serca i głoszę Jego Słowo w radości?
Ewangelia: Mt 25, 31-46
Jezus w bardzo jasny i zdecydowany sposób kreśli naszą ludzką przyszłość. Pokazuje, że sprawiedliwość Boga dosięgnie każdego bez wyjątku, a to czy znajdziemy się w gronie błogosławionych u boku Boga czy potępionych, zależy od tego, czy bierzemy odpowiedzialność za swój los, dokonując właściwych wyborów, właściwie postępując.
W dzisiejszym fragmencie Ewangelii Jezus koncentruje się na przyjmowaniu drugiego człowieka znajdującego się w trudnym położeniu. Pomoc w zabezpieczeniu podstawowych potrzeb: jedzenia, picia, ubrania, zapewnienia godności w chorobie czy więzieniu a także pomocy w odnalezieniu się w nowym miejscu, to pomoc humanitarna, która niekoniecznie musi mieć swoje źródło w Bogu. Można być przyzwoitym niewierzącym. Jeśli „wartość” przedstawimy jako klocek, to budując swoją hierarchię wartości, dobieramy w sobie znanym kluczu odpowiednie klocki. Tym kluczem może być dobre wychowanie, doświadczenie życiowe, ideologia, która jest mi bliska i wiele innych. Wśród tych klocków-wartości może znaleźć się pomoc drugiemu człowiekowi.
Bóg mówi nie buduj sam, nie wymyślaj. Weź gotowy wzór - Jezusa, żyj z Nim w braterstwie, chodź z Nim do potrzebujących, bo tylko taki sposób układania ważności spraw, prawdziwie uszczęśliwia.
Co? Gdzie? Kiedy?
