Komentarze do czytań - Poniedziałek - I Tydzień Adwentu

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: ks. Kamil Falkowski

Pierwsze czytanie: Iz 2, 1-5

Historia pierwszej części Księgi Izajasza dotyczy Izraela przed wygnaniem babilońskim. Warto znać kontekst opisywanych wydarzeń: Izraelici byli bliscy upadku z powodu niewierności. Znajdziemy tu ostre upomnienia i ostrzeżenia, stąd kilka pierwszych rozdziałów Księgi Izajasza nazywana jest „Księgą gróźb”. Prorok Izajasz jest utalentowanym pisarzem, odwołującym się do pięknych obrazów i żywych opisów.

Dziś czytamy opis doskonałego pokoju, pośród którego zostanie zniszczona wszelka broń. Prorok zachęca do wstąpienia na Górę Pańską. Przyjęcie Bożej nauki będzie owocować „kroczeniem Jego ścieżkami”, a to najlepszy rezultat nawrócenia – nie tylko ówczesnych Izraelitów, ale przede wszystkim nas, tęskniących za światłością Pańską.

Góra Syjon wyrasta ponad inne święte góry, na których poganie czcili swoich bogów. To oznacza otwarcie się nie tylko na pielgrzymów z Narodu Wybranego, ale też na ludność z całego świata. Światło wychodzące z Syjonu jest tak pociągające, że ludy pogańskie stają się Bożym ludem. Jeśli jest w nas jakaś część pogańska, niech światłość Pańska oświeci i pomoże w przemianie.

Psalm responsoryjny: Ps 122, 1b-2. 4-5.  6-7. 8-9

To jeden z psalmów, który był śpiewany podczas podchodzenia pielgrzymów do Jerozolimy. Działo się to na przykład podczas wielkich świąt żydowskich: Pascha, Święto Namiotów, Święto Tygodni. Strudzony pielgrzym, po dotarciu do Świętego Miasta, spontanicznie wyśpiewuje Bogu chwałę: „Już stoją nasze nogi w twych bramach, o Jeruzalem”.

W adwencie staramy się być coraz bardziej wyczulonymi na spotkania z Bogiem. Cieszmy się z planowanego pójścia na roraty, przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania oraz na spotkanie z Bogiem w Jego Słowie.

Główną intencją modlitwy psalmisty jest prośba o pokój: „nich zażywają pokoju ci, którzy ciebie miłują!” (Ps 122, 6b). Iluż chrześcijan walczy przeciwko sobie. Ci, którzy na ustach mają pieśń chwały, wyciągają przeciwko sobie karabiny i drony. Historia Kościoła toczy się nadal, a intencja prośby o pokój nie powinna schodzić z naszych ust. Czy wyciągamy wnioski z wydarzeń minionych, kiedy poprzednie wojny światowe doprowadziły do tak dramatycznego wyniszczenia?

„Przez wzgląd na dom Pana, Boga naszego” módlmy się o dobro dla siebie nawzajem.

Ewangelia: Mt 8, 5-11

Uzdrowienie z dzisiejszej perykopy niosło wysokie ryzyko. Według prawa rabinicznego, jeśli Jezus wszedłby do domu nie Żyda, stałby się nieczysty. Mistrz jednak się tym nie przejął, lecz pochylił z troską i empatią nad losem sługi centuriona. Ten rzymski dowódca wojskowy miał pod sobą stu żołnierzy, więc prawdą jest, że miał posłuch u swoich podwładnych.

Nie wiemy, skąd dowiedział się o Jezusie, lecz mierzy Jego wszechmoc miarą władzy, którą sprawował. Skoro na rozkaz dowódcy żołnierze wykonują polecenia, tym bardziej na Jego Słowo sługa po prostu musi odzyskać zdrowie. Nie dziwi zatem aprobata Jezusa, który docenia wiarę dowódcy rzymskiego.

Na uczcie mesjańskiej zasiądą nie tylko Żydzi, ale także nawróceni poganie. Być może warto uświadomić sobie, że na uczcie w niebie zasiądą nie tylko chrześcijanie, ale także wyznawcy innych religii, którzy „szczerym sercem Jego szukają” (fragment IV modlitwy eucharystycznej).