19 marca
wtorek
Józefa, Bogdana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Komentarze do czytań - Piątek, XXIV Tydzień zwykły

Ocena: 5
1070

Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, będąc faktem poświadczonym teologicznie i historycznie, stanowi znak wiarygodności chrześcijaństwa jako religii objawionej przez Boga.

fot. arch.www.idziemy.pl

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: prof. dr hab. Eugeniusz Sakowicz

Pierwsze czytanie: 1 Kor 15, 12-20

Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jest „cudem cudów”. W wydarzeniu tym ogniskują się, skupiają wszystkie zbawcze czyny Pana Jezusa, będące znakami potwierdzającymi Jego Boskość. Cud nie był dokonywany przez Jezusa, by spełnić czyjeś oczekiwanie czy zaspokoić ciekawość. Zawsze występował w zbawczym kontekście. Cuda po dziś dzień mają miejsce ze względu na zbawienie człowieka. Jego odpowiedzią powinna być wiara, a nie zdziwienie, bądź podziw.

Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, będąc faktem poświadczonym teologicznie i historycznie, stanowi znak wiarygodności chrześcijaństwa jako religii objawionej przez Boga. Wskazuje wprost i bezpośrednio na Pana Jezusa jako Syna Bożego, jako Bożego Legata, Mesjasza – prawdziwego Boga-Człowieka. Wiara chrześcijan, ich nauczanie, głoszenie Ewangelii i „zakładanie Kościoła”, czyli tworzenie wspólnot ludzi ochrzczonych ma sens tylko i wyłącznie ze względu na Paschę Pana. Pokładanie ufności i nadziei w Zmartwychwstałym Jezusie Chrystusie jest drogą do życia w społeczności zbawionych. „Zwycięzca śmierci, piekła i szatana” nadał naszemu życiu wymiar paschalny. Odtąd wiemy, nie tylko wierzymy, iż Chrystus jest naszą Paschą, a nadzieja zbawienia dana została całej ludzkości.

Psalm responsoryjny: Ps 17, 1bcd. 6-8. 15

Psalm 17 to zapis modlitwy błagalnej o wyzwolenie od wrogów. W modlitwie tej pojawia się motyw „słuchania”. Tym razem to uciskany i prześladowany człowiek błaga, by Bóg pochwycił „uszami (…) modły z warg nieobłudnych”. Jak bliskie relacje muszą łączyć cierpiącego człowieka z Bogiem, kiedy prosi ten pierwszy, by On strzegł go „jak źrenicy oka”. Prośba o to, by błagający mógł ukryć się w „cieniu (…) skrzydeł Boga”, ma wymowę symboliczną. „Skrzydła” ukazywane są w Biblii jako znaki transcendencji. W czasie lektury tego fragmentu Psalmu rodzi się nieodparcie skojarzenie z wypowiedzią Jezusa: „Ileż razy chciałem zgromadzić twoje dzieci [dzieci Jerozolimy], jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła (…) (Mt 23, 37). Nie uciekajmy od „skrzydeł” Boga samego!

Wzywający pomocy Bożej, przekonany o swojej niewinności, bezradny wobec zawziętości wrogów ma pewność wysłuchania. Jest przekonany, że nie tylko Bóg go usłyszy, ale że on zobaczy oblicze Wszechmogącego.

Ewangelia: Łk 8, 1-3

 Perykopa wyjęta z Ewangelii według Świętego Łukasza mówi o Jezusie wędrującym przez miasta i wsie oraz o Apostołach i kobietach postępujących Jego śladem…

Dwunastu powołanych przez Pana Jezusa zostawiło swoją przeszłość za sobą. Pozostawili oni dotychczasową powszedniość, by wybrać nową codzienność z Jezusem. Wśród Dwunastu był wszakże i Judasz Iskariota, chociaż Święty Łukasz nie wymienia w tym ewangelicznym zapisie imion uczniów Pana. Czy Judasz kroczył rzeczywiście śladem Jezusa, czy też omijał? Kobiety (w przekładach biblijnych pięknie określane jako „niewiasty”) idące za Jezusem zostały wcześniej uwolnione „od złych duchów i od słabości”. Wyzwolenie to dodawało im skrzydeł! Pozwoliło wznieść się im ponad minioną – grzeszną ich przeszłość, by ją ofiarować Jezusowi. Przeszłość ta zatrzymana li tylko dla siebie ma moc destrukcyjną, ofiarowana Jezusowi – twórczą. Nie zrozumiał tej prawdy Judasz.

Idący za Jezusem Sługą usługiwali Jemu. Apostołowie – głoszeniem „Słowa”, niewiasty – troską o chleb powszedni.

Jezus – Nauczyciel i Lekarz nie zakończył swojego dzieła głoszenia Ewangelii. Czyni to dziś w Swoim Kościele. Zaprasza do Siebie wszystkich, którzy są „utrudzeni i obciążeni” (zob. Mt 11, 28), czy to z miast – współczesnych Babilonów, czy wsi wokół tych miast posadowionych. „Od miasta do miasta”, „od wsi do wsi” – słowa te wskazują na uniwersalność zbawczej misji Jezusa. Nie omija On nikogo. Przychodzi do każdego i każdego do Siebie zaprasza. Jezus wędrował, czy jak mówią inne przekłady – podróżował z orędziem Królestwa Bożego, by w końcu dojść do mnie…

Ks. Józef Kudasiewicz w dziele Biblia na co dzień. Komentarz do Ewangelii (Kraków 1975) tak odniósł się do perykopy o młodzieńcu do życia przywróconym: „W czasie Mszy św. my, podobnie jak ten smutny orszak z Nain, spotykamy się z Jezusem, który widzi naszą nędzę i słabość, użala się nad nami i pomaga jak tej wdowie. Leczy przede wszystkim nasze serca, żeby były czułe i wrażliwe na ludzką biedę jak Jego Serce” (s. 549).

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 19 marca

Wtorek - V Tydzień Wielkiego Postu
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): Mt 1, 16. 18-21. 24a
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

Nowenna do św. Rafki

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter