Komentarze do czytań - Piątek, IV Tydzień Adwentu

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: ks. dr Leszek Rasztawicki

Pierwsze czytanie: 2 Sm 7, 1-5. 8b-12. 14a. 16

Dzisiejszy fragment Księgi Samuela skłania nas do refleksji nad wiernością Bogu. Bóg w historii zbawienia zawiera przymierze z ludzkością. Ludzkość ustawicznie łamie przymierze. Mimo to Bóg je odnawia, nie bacząc na niewierność człowieka, ale na miłość, jaką pragnie go obdarzyć i wzywa, by kierował się jej prawami. Na początku Bóg zawiera przymierze z parą ludzką, Adamem i Ewą, mężczyzną i kobietą, następnie z całą rodziną Noego. W Abrahamie dokonuje się przymierze z całym klanem i zapowiedź błogosławieństwa dla wszystkich narodów. W Mojżeszu Bóg zawiera przymierze z ludem wybranym, który wyprowadza z niewoli. W Dawidzie przymierze zostaje zawarte z całym królestwem Izraela. Król Dawid otrzymuje obietnicę wiecznego i trwałego królestwa. Z Jego potomstwa przyjdzie Mesjasz, którego Bóg będzie Ojcem, a On będzie Mu Synem. Natomiast wobec Dawida będzie Panem. W ten sposób Bóg dopełnia nowe i wieczne przymierze w Chrystusie. Wcielenie Syna Bożego jest aktem nieskończonej miłości Boga Ojca. Jest wydarzeniem zbawczym, które obejmuje swymi skutkami teraźniejszość, przeszłość i przyszłość. Jego działanie ma wymiar trwały i wieczny. Bóg jest Emmanuelem, Bogiem z nami na wieki, Jego łaska i miłosierdzie trwa na wieki.

Psalm responsoryjny: Ps 89, 2-3. 4-5. 27. 29

Psalm 89 ma charakter mesjański. Nawiązuje do obietnic mesjańskich Starego Testamentu, podtrzymując nadzieję, że potomkowie króla Dawida będą pełnić rolę pośredników między Bogiem a ludem. Psalmista zachęca do zaufania Bogu, który zrealizuje tę obietnicę, gdyż On jest wierny i łaskawy.

Odczytujemy proroctwo i obietnicę tego psalmu w wigilię narodzin Chrystusa, gdyż to właśnie dzisiaj odnajduje swą realizację i dopełnienie. Jezus, Syn Dawida, wypełnia Bożą obietnicę.

Ewangelia: Łk 1, 67-79

Narodziny świętego Jana Chrzciciela są znakiem niezwykłej interwencji Boga. Święty Jan jest prorokiem wprowadzającym w czasy ostateczne. Wypełniają się oczekiwania Starego Testamentu. Ma on za zadanie wprowadzić lud Starego Przymierza w nową i ostateczną epokę, którą jest sam Jezus Chrystus.

Zachariasz przy pomocy Bożej, za sprawą Ducha Świętego, wyśpiewuje Bogu hymn uwielbienia, zapowiadając nadejście czasów mesjańskich. Prorokuje o wielkiej roli Jana Chrzciciela w tej misji. To święty Jan dostępuje zaszczytu ogłoszenia nadejścia Zbawiciela świata i na nim spoczywa odpowiedzialność przygotowania dróg ludzkich serc na przyjęcie Chrystusa. Święty Jan wypełni to dzieło w sposób gorliwy. Ukaże Mesjasza jako słońce, z wysoka wschodzące, by oświecić wszystkich, którzy są w ciemności grzechu i śmierci. Tym słońcem jest Jezus Chrystus, Zbawiciel świata, jak wyznajemy w Credo: światłość ze światłości. Jezus jest słońcem miłosierdzia i sprawiedliwości Bożej.