Żydowski uczony w pełni pojął znaczenie słów Pana Jezusa, który wyraźnie podkreślił, że Bóg Izraela jest Bogiem jedynym.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Teresa Pieczyńska
Pierwsze czytanie: Oz 14, 2-10
Wspaniały tekst Ozeasza na kolejny tydzień Wielkiego Postu zmusza nas do refleksji nad własnym życiem. Ten prorok, działający na terenie królestwa północnego, czyli Izraela, wzywał do pokuty i nawrócenia, do wynagrodzenia win, popełnianych przeciwko prawu Bożemu. Był głosem sumienia za wszelkie występki, nieobyczajne życie, bałwochwalstwo i wykroczenia przeciwko dobru drugiego człowieka. Jest kolejnym przykładem na to, że Bóg Jahwe nie pozostawił Narodu Wybranego samemu sobie, lecz nieustannie walczył o niego, o jego nawrócenie, dając mu proroków wzywających do przestrzegania Bożych przykazań. I choć zapowiadał nadejście prawdziwego kataklizmu, jakim była niewola asyryjska, to ogłaszał również Bożą interwencję, Boże miłosierdzie, które sprawi, że wierność i wytrwałość w wierze zostaną nagrodzone.
„Nawróć się, Izraelu, do PANA, twojego Boga, bo upadłeś przez twoją własną winę” (Oz 14,2). Cała historia Izraela to historia jego upadków i powrotów do Boga. To nieustająca lekcja, w której Pan naucza, że tylko wierność i prawość są drogą do zbawienia. „Bo drogi PANA są proste, chodzą po nich sprawiedliwi, a upadają na nich grzesznicy” (Oz 14, 10).
Psalm responsoryjny: Ps 81, 6c-8a.8b-9.10-11b.14.17
Autor psalmu przypomina i poucza o stałej obecności Jahwe w życiu Narodu Wybranego. Przywołuje wydarzenia z jego historii, w których Bóg objawił swoją sprawiedliwość. Wzywa do pielęgnowania pamięci o tych wydarzeniach, ponieważ są wyraźnym potwierdzeniem Bożej interwencji i opieki. Wzywa do odrzucenia kultu wszelkich obcych bóstw i poświęcenia całej uwagi Bogu Najwyższemu, któremu naród izraelski zawdzięcza swoje istnienie. Nawołuje do wierności, do oddawania czci Bogu Jahwe, bo tylko to zapewni Izraelitom pokój, bezpieczeństwo i dobrobyt.
Ewangelia: Mk 12, 28b-34
Sz’ma Isra’el, Adonai Eloheinu, Adonai Echad (Słuchaj Izraelu, PAN nasz Bóg, PAN jest jeden) - te słowa z Księgi Powtórzonego Prawa (Pwt 6,4nn) to pierwsze słowa, których uczą się dzieci żydowskie w religijnych rodzinach i którymi każdy pobożny Żyd rozpoczyna i kończy swój dzień. Tak jest od czasów Mojżesza. Wierność Prawu trwa w Narodzie Wybranym niezmiennie od 33 wieków.
To chyba jeden z nielicznych przypadków, kiedy uczony w Piśmie, zadający Jezusowi pytanie, nie zachowuje się prowokująco wobec Pana i nie atakuje Go. Dziwić może, że takie pytanie zadaje właśnie ktoś, kto zna Prawo Mojżeszowe, ale z drugiej strony może to być dowodem na to, jak trudno było nawet jemu wskazać najważniejsze prawo w gąszczu przepisów nagromadzonych wokół Dekalogu i Tory na przestrzeni wieków.
Skoro bowiem uznano, że każdy z 613 przepisów micwa, gdzie 248 to nakazy a 365 - zakazy, łącznie tworzących żydowskie prawo religijne halacha i wynikających bezpośrednio z Tory, pochodzi od Boga, to każdy Żyd musi ich przestrzegać i ustalenie, który z nich jest najważniejszy, musiało nastręczać nie lada problem.
Żydowski uczony w pełni pojął znaczenie słów Pana Jezusa, który wyraźnie podkreślił, że Bóg Izraela jest Bogiem jedynym. Ale do przykazania o miłości Boga dodał jeszcze przykazanie miłości bliźniego, czego uczony nie zakwestionował.
Co? Gdzie? Kiedy?
