29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Komentarze do czytań - Niedziela, XVI Tydzień zwykły

Ocena: 4.7
570

Chwastem w oczach Bożych jest każda nasza niewierność, którą próbujemy zakamuflować, i która do momentu wydania owoców niczym nie różni się od właściwego postępowania.

-teksty czytań-

fot. www.pixabay.com

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Piotr Lipiec
Kleryk III roku WMSD w Warszawie

Pierwsze czytanie: Mdr 12,13.16-19

Przystępując do lektury Ksiąg Mądrościowych należy wiedzieć, że nie były one - jak pozostałe Księgi Starego Testamentu - jedynie reminiscencją wielkich dzieł Bożych, która miała budować wiarę Narodu Wybranego. Głównym celem literatury mądrościowej było opisanie pewnych prawidłowości Bożego postępowania. I tak w omawianym fragmencie autor natchniony dokonuje próby wyjaśnienia idei sprawiedliwości Bożej w kontekście kary, jaką zesłał On na Kananejczyków.
    Bóg, jako horyzont dla ludzkiego postępowania, nie rozdziela wszystkim po równo, ani zgodnie z ludzkimi zasługami. Rozdysponowuje On zawsze w zgodzie ze swoją wolą i potrzebami człowieka, a najgłębszą potrzebą każdego z nas, która jednocześnie pokrywa się w pełni z wolą Boga, jest potrzeba zbawienia. Czyż więc Boża hojność w udzielaniu go człowiekowi nie jest sprzeczna z pojęciem kary? W języku oryginalnym tej perykopy napotykamy na słowa o rdzeniu dyna, jakby w nawiązaniu do słowa dynamis, którego używano dla określenia cudotwórczej działalności Chrystusa. W takim kluczu interpretacyjnym zrozumiałym staje się ścisły związek kary Bożej i cudu. Ta pierwsza nie jest już – jak rozumowano wcześniej – manifestacją zemsty Boga, ale Jego cudowną interwencją, która tak jak uzdrowienia czy rozmnożenia staje się obrazem zbawczego działania, będącego przejawem Jego sprawiedliwości.

Psalm responsoryjny: Ps 86, 5n. 9

W wielu psalmach autorzy natchnieni prosili Boga o to, aby wytłumaczył im swoją odwróconą Twarz (Ps 27,9) i bezczynność (Ps 83,2); tutaj jednak Psalmista nie rachuje się
z Bogiem, ale zaczyna od Jego opisu, aby przypomnieć sobie, Kim On właściwie jest. To pierwsza duchowa lekcja tego psalmu: nie wszystkie ludzkie roszczenia w świetle prawdziwej świadomości Boga są tak aktualne, jakby mogło się to wcześniej wydawać. Jaki więc jest Bóg? „Dobry i łaskawy” - to hapax legomenon, czyli wyrażenie, które nie zostało użyte w żadnym innym miejscu w Piśmie Świętym, w pewnym sensie wyjątkowe. Do Boga „dobrego i łaskawego” przyjdą wszystkie narody przez Niego stworzone. Mieć głęboką świadomość Boga, to znać Go właśnie jako „dobrego i łaskawego” i takim Jego obrazem dzielić się z drugim człowiekiem, aby nastała jedna owczarnia i jeden Pasterz (por. J 10,16).

Drugie czytanie: Rz 8, 26n

Duch, który pomaga nam się modlić, jest Duchem modlącego się Jezusa. Ewangelie bardzo wiele mówią o tym, w jaki sposób modlił się Jezus i to On sam jest ostateczną odpowiedzią na prośbę uczniów: „Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów” (Łk 11,1).
    Jezus uczy nas, w jaki sposób się modlić, ale o tym jak to robić, aby być wysłuchanym, poucza nas sam Duch Święty. Jest On Bożym darem, który głęboko przemienia naszą modlitwę i udzielany jest tym, którzy bez względu na swoje motywacje przystępują do modlitwy. Duch nie przychodzi do tych, którzy wiedzą już wszystko i znają jedyną słuszną receptę na modlitwę. Duch przychodzi do tego, który pomimo swojej słabości podejmuję próbę zbliżenia się do Boga, który zna swoją ułomność, a mimo to podejmuje wysiłek. Taka postawa jest otwarciem się na moc Ducha, w którym jesteśmy jakby „skazani” na wysłuchanie przez Boga.

Ewangelia: Mt 13,24-43

Dzisiejsza ewangelia daje nam do rozważenia aż trzy ilustracje tego, czym właściwie jest Królestwo Boże.
    Pierwszy z obrazów opowiada o człowieku, który zasiał dobre nasienie, zagłuszone przez chwast. Prawdopodobnie Jezus, mówiąc o chwaście, miał na myśli życicę, której ziarna są bardzo podobne do ziaren pszenicy. Również w fazie wzrostu nie sposób rozróżnić jednej rośliny od drugiej. Dopiero kłosy pszenicy, które pojawiają się bezpośrednio przed żniwami, demaskują chwast. Użyte w tekście oryginalnym słowo zizanion (gr.) jest odpowiednikiem hebrajskiego zonin, określającego chwast i nawiązuje do innego hebrajskiego słowa zona, czyli nierządnica. Jedna z możliwych interpretacji tego fragmentu opiera się właśnie na przytoczonym chwilę wcześniej podobieństwie. Chwastem w oczach Bożych jest każda nasza niewierność, którą próbujemy zakamuflować, i która do momentu wydania owoców niczym nie różni się od właściwego postępowania.
    Kolejny obraz stanowi ziarnko gorczycy, z którego rozwija się wielki krzew będący schronieniem dla ptaków. W szerokości geograficznej Jezusa gorczyca sięgać może aż trzech metrów wysokości! Podobnie jest z Królestwem Bożym. Wyrasta ono na nieproporcjonalnie wielkie w porównaniu do swoich skromnych początków (por. 1 Kor 1,27). Nie wybiera więc Królestwa Bożego ten, kto wzgardza tym, co małe.
    Trzeci obraz, jakim posługuje się dzisiaj Jezus, stanowi zaczyn. Jest on o tyle kłopotliwy w interpretacji, że zaczyn kojarzono wówczas raczej negatywnie (por. Mk 8,15). Na co więc może wskazywać on w tej perykopie? Ważne w tym kontekście będzie dokładniejsze spojrzenie na trzy miary mąki użyte tutaj przez kobietę. W innych miejscach w Piśmie Świętym trzy miary najczystszej mąki, czyli jedna efa, miały związek z ofiarą składaną dla Pana (por. Rdz 18,6; Sdz 6,19; 1 Sm 1,24). W omawianym fragmencie ewangelii trochę kwasu zakwasza całe ciasto. Jest więc coś, co zupełnie przemienia spojrzenie na ofiarę składaną Bogu. Wiele wskazuje na to, że wspomnianym kwasem może być tu sam Chrystus, który uosabia Królestwo Boże. Zmienia dotychczasowe pojęcie ofiarowania się Bogu, stając się chlebem, bo właśnie tym staje się wypieczone zakwaszone ciasto. Zdaniem biblistów z jednej efy zakwaszonej mąki można było wypiec aż sto chlebów. To pokazuje nam, że każdy może nakarmić się Chrystusem. Każdy może mieć udział w Królestwie Bożym, którego bramą jest sam Jezus.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter