Komentarze do czytań - niedziela, III tydzień zwykły

  Komentarze Bractwa Słowa Bożego, o. dr. hab. Waldemar Linke CP

Pierwsze czytanie: Iz 8,23b-9,3

Droga, która prowadziła przez Jordan do morza, była ważnym szlakiem handlowym, który łączył Damaszek ze szlakiem nadmorskim zwanym Via Maris łączącym porty morskie (Gaza, Jafa, Tyr, Sydon). Był to trakt czyniący z tych portów wielkie rynki wymiany między Bliskim Wschodem a basenem Morza Śródziemnego. To szlak międzynarodowych interesów, na którym uniwersalnym językiem był pieniądz, a wspólną religią – zyskowne interesy. Przybliżał on Galileę do świata i świat do Galilei, ale oddalał kulturowo i religijnie okolice Jeziora Genezaret od Jerozolimy. Dlatego był to też obszar, o kontrolę nad którym nieustannie walczono. Wiele się działo w tym zakątku świata i mieszały się tam interesy, języki, kultury, religie. Czy można było marzyć o tym, że obszar ten stanie się miejscem, w którym zajaśnieje Boże światło? Czy nie zgaszą go ciągłe historyczne przeciągi na tym terenie? Zapowiedź Izajasza najbliższa realizacji byłaby pod panowaniem Persów, gdyby nie całkowite spoganienie tego obszaru. Za czasów Jezusa zaś można było szczerze wątpić, czy uda się ożywić wiarę na tych terenach. A jednak z tej właśnie krainy wzeszło Światło nie znające zachodu: Jezus Chrystus zbawiciel świata. Słowo, łaska i zamiar Pana trwa na wieki (Ps 119,89; 100,5; 33,11).

Psalm responsoryjny: Ps 27[26],1.4.13-14 [R.: 1a]

Światło jest jednym z obrazów, którymi Pismo Święte obrazuje zbawienie. Światłem bowiem Bóg prowadził swój lud nocą, podczas gdy w dzień, znakiem przewodnim był obłok. Światło rozprasza mrok, a więc pozwala widzieć, rozumieć sytuację, w której jesteśmy. Nie ubezwłasnowolnia nas, nie wymusza ślepego posłuszeństwa, ale pozwala wybrać drogę, którą pójdziemy. Słowo Boże jest światłem: „Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce” (Ps 119,105).

Drugie czytanie: 1 Kor 1,10-13.17

Kościół jest jeden, ponieważ Bóg chce gromadzić wszystkie swoje dzieci, a nie segregować je, według jakichkolwiek kryteriów. Kościół może być tylko jeden, bo Bóg nie jest podzielony, ten sam Chrystus za wszystkich oddał jedno swoje życie. Ktokolwiek więc wystawia na szwank jedność Kościoła, mówi nieprawdę o Bogu i Jego wezwaniu skierowanym do ludzi. Wydaje się nam czasem, że prowadzimy dyskusje, stawiamy swoje racje przeciw racjom innych, i mamy do tego prawo. Nie pozwolimy się przecież pozbawić wolności wypowiedzi, która przynależy każdemu człowiekowi. Kościół bardziej demokratyczny, pluralistyczny byłby bardziej nowoczesny. Nie musielibyśmy się wstydzić, że przynależymy do tak anachronicznej wspólnoty, w której poważnie bierze się autorytet Prawdy, która przekracza osobiste czy frakcyjne racje. Szczególnie wielka odpowiedzialność spada na barki tych, którzy dla innych są źródłem opinii. Zwłaszcza oni będą musieli odpowiedzieć, jeśli zadają rany jedności Kościoła. Musimy sobie o tym przypominać, bo łatwość osłabiania jedności Kościoła, stawiania na piedestale własnych albo odpowiadających nam opinii jest dziś większa, niż kiedykolwiek.

Ewangelia: Mt 4,12-13

Wędrowanie Jezusa po Palestynie: Galilei, Judei, Samarii, terenach zamieszkałych przez ludność nieżydowską, miało jeden cel. Nauczał i głosił Dobrą Nowinę. Cuda: liczne uzdrowienia i egzorcyzmy oraz inne nadzwyczajne znaki, były tylko sposobem uwiarygodnienia tego nauczania. Zostaliśmy wezwani do zbawienia przez słowo Boga, który stał się człowiekiem, by przemówić do nas w naszym, ludzkim języku. Niedziela Słowa Bożego przypomina nam, jak blisko nas jest nauczający Jezus także dziś. Przychodzi także do nas: do naszych miast i wiosek, do naszych domów i miejsc modlitwy. Odbiór Jego nauczania nie był jednak pozbawiony problemów. Odrzucano Go, traktowano instrumentalnie, szukano powodu, by Go aresztować i oskarżyć. Ale byli też i ci, których wezwał do naśladowania Go i którzy za Nim poszli. To też się nie zmieniło. I do nas przychodzi dziś Jezus – Wcielone Słowo Boże z wezwaniem do bycia Jego posłańcem (apostołem) w świecie.