Jezus wszedł w czas, w historię i także konkretne wydarzenie: fakt przybycia swoich krewnych wykorzystuje, aby przekazać uczniom – także nam – kolejne pouczenie. Zależy Mu, abyśmy przyjęli słowo (macierzyństwo) sercem szlachetnym i dobrym
komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: s. Joanna Ewa Koszałka FMA
Pierwsze czytanie: Ezd 6, 7-8. 12b. 14-20
Podczas ostatecznej redakcji tekstu Ksiąg Ezdrasza i Nehemiasza wykorzystano między innymi listy w języku aramejskim (który był w imperium perskim językiem dyplomatycznym i stał się podczas wygnania językiem Żydów) ukazujące stosunek władców do życia religijnego podbitych państw. W dzisiejszym czytaniu jest to fragment odpowiedzi króla Dariusza na pismo perskich urzędników, potwierdzający odnalezienie dekretu Cyrusa i zdecydowane rozporządzenie, by nie przeszkadzać, ale wesprzeć budowę świątyni z podatków Transeufratei. Wyrazem wdzięczności Judejczyków będzie modlitwa za króla i jego synów do Boga niebios (Ezd 6,10). Świątynia w Jerozolimie była znakiem obecności Boga, Jego mieszkaniem, w którym umieścił swe imię (1 Krl 8,16), miejscem, gdzie rozbije swój namiot pośród nich, a więc znakiem wybrania. Odbudowa świątyni Pana zakończyła się jej poświęceniem na wiosnę 515 r. przed Chr. Werset 14 jest wyrazem świadomości, że dokonało się to dzięki stałej opiece Boga, który przez swoich proroków czuwa nad wszystkim.
My już wiemy, że świątynia była zapowiedzią głębszej rzeczywistości, bo Słowo stało się ciałem i zamieszkało [rozbiło namiot] wśród nas (J 1,14), a my sami niby żywe kamienie, jesteśmy budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo dla składania duchowych ofiar, miłych Bogu, co przypomina nam św. Piotr (1 P 2,5).
Psalm responsoryjny: Ps 122, 1b-2. 4-5
Wielu patrzy na życie człowieka jako na pewną drogę. Ważne, byśmy zdawali sobie sprawę, że nie jest to droga donikąd, że jej kresem nie będzie konkretne miejsce, do jakiego powinniśmy dotrzeć. Psalmista określa właściwy cel tego pielgrzymowania przez życie: jest nim spotkanie Pana.
Ewangelia: Łk 8,19-21
Jeżeli w trzech krótkich zdaniach Autor narracji powtarza trzy razy te same słowa, znaczy, że zależy mu, abyśmy przemyśleli ich sens. Określenie Matka i bracia ma bowiem dla Jezusa podwójne dno. Nie oznacza tylko pokrewieństwa krwi, ale przede wszystkim duchowe pokrewieństwo z Nim, którego warunkiem jest słuchanie słowa, zachowywanie go w sercu, rozważanie, aby stało się podstawą codziennych wyborów, tak jak to czyniła Jego Matka (Łk 1,38; 1,45; 2,19; 2,51). Jezus wszedł w czas, w historię i także konkretne wydarzenie: fakt przybycia swoich krewnych wykorzystuje, aby przekazać uczniom – także nam – kolejne pouczenie. Zależy Mu, abyśmy przyjęli słowo (macierzyństwo) sercem szlachetnym i dobrym, bo tylko w ten sposób ziarno wyda plon, uwidoczni się w naszym życiu (braterstwo).
Co? Gdzie? Kiedy?
