Komentarze do czytań - Czwartek, XII Tydzień zwykły, uroczystość narodzenia św. Jana Chrzciciela

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: Radosław Molenda

Pierwsze czytanie: Iz 49, 1-6

Kiedy czytamy początkowe wiersze drugiej Pieśni Sługi Jahwe, że Bóg ukształtował od urodzenia swego Sługę, by nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela, o tym, że Bóg stał się jego siłą, nietrudno zrozumieć, dlaczego przywodzi nam dziś na myśl Jana Chrzciciela. Jest jednak w tym krótkim fragmencie coś jeszcze: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Jeśli każdego z nas – jak Jana - Bóg powołuje, to jesteśmy posłani do specjalnych zadań, pełnienia w swoim życiu Bożej woli. Już to wystarczy, by tam, gdzie żyjemy, być światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.

Psalm responsoryjny: Ps 139, 1b-3. 13-14b. 14c-15

Przenikasz i znasz mnie, Panie – jeden z najpiękniejszych Psalmów Dawidowych o cudownym dziele Boga, jakim jesteśmy. Ten, który nas stworzył, utkał nas w łonie naszych matek, zna naszą duszę do głębi. Nie pozostaje nam nic innego, jak dać porwać się – śladem króla Dawida – dziękczynieniu i pochwale Boga.

Drugie czytanie: Dz 13, 22-26

Paweł podczas swojej pierwszej podróży misyjnej przemawia w synagodze w Antiochii Pizydyjskiej do Żydów. Zdawałoby się, że znają oni historię Dawida, którego sam Bóg dał ich ojcom na króla. Dawida, który – jak mówi sam Bóg – jest człowiekiem po Jego, nie ludzkiej myśli. Paweł przypomina następnie Żydom, że to właśnie z potomstwa Dawida wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela – Jezusa, ponieważ taka była Jego obietnica. W końcu Paweł przypomina Żydom o Janie, który głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu, zastrzegając jednocześnie, że nie jest Mesjaszem, ale zapowiada: Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach.
W jakim celu Paweł wykłada synom rodu Abrahama ten krótki rys historii zbawienia narodu izraelskiego? Czyżby jej nie znali? W dodatku przypominanie jej Żydom w synagodze było aktem nie lada odwagi. Jednak Paweł przypomina i apeluje właśnie do Żydów: Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu! I nie pozostawia wątpliwości: to Jezus jest z potomstwa Dawida! To w Jezusie Chrystusie jest zbawienie Żydów! To właśnie Jezusa z Nazaretu zapowiadał Jan.
Swoją historię trzeba nie tylko znać, ale i rozumieć. Dobra Nowina głoszona przez Pawła w Antiochii Pizydyjskiej jest prosta: To Jezus jest tym zapowiadanym i oczekiwanym!

Ewangelia: Łk 1, 57-66. 80

Dzisiejsza ewangelia o narodzeniu się – zgodnie z Bożą obietnicą – Jana Chrzciciela skupia się na okolicznościach związanych z nadaniem mu imienia. To imię wyjątkowe, którego w rodzie matki Jana, Elżbiety, nikt nigdy nie nosił. Imię objawione Zachariaszowi przez Archanioła Gabriela, oznaczające: Jahwe jest łaskawy. To właśnie zapowiadają narodziny Jana. To tę obietnicę po raz kolejny nam zwiastują.
Obrał Cię Bóg już dzieciną, na znak swej mocy i chwały, byś chwiejną nie giął się trzciną, lecz jak dąb wyrósł wspaniały. Pan Cię ukochał, wybrał wśród wielu. Módl się za nami, Janie Chrzcicielu! (Pieśń do Jana Chrzciciela).