Komentarze do czytań - Czwartek, X Tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: o. Izaak Kusion OFM

Pierwsze czytanie: Hbr 2, 10-18

Jezus Chrystus dobrowolnie bez żadnego przymusu przyjął cielesną naturę, która tak mocno podlega cierpieniu. Taka jest droga zbawienia dla każdego człowieka, które dokonało się przez cierpienie Jezusa w ludzkiej naturze. Taka ofiara była potrzebna, aby droga zbawienia dla człowieka została wytyczona, ale i dlatego, aby człowiek mógł odzyskać godność w doczesności, która została utracona.

Nasza godność jest w Jezusie Chrystusie ze względu na Jego miłość, która objawiała się i objawia. Nie ma innej godności dla ludzkiej natury.

Ten, który był i który jest najściślej zjednoczony z Bogiem Ojcem, Syn - Jezus Chrystus, wyniósł do Niebiańskiej Chwały tę naszą ludzką naturę.

I to jest jedyny powód, dla, którego możemy odkryć nasze braterstwo w doczesności. Nasze braterstwo objawia się w uczestnictwie w Ofierze Jezusa Chrystusa - Najwyższego i Wiecznego Kapłana.

Zechcieć podjąć się wysiłku, by w tej Ofierze uczestniczyć. To cała filozofia życia wiarą. Uczestniczyć w sposób pełny w Liturgii, w której Ofiara Jezusa staje się obecna.

By uświęcać siebie i swoją pracę, swoje czyny, swoje słowa, nie ma innej drogi jak właśnie przez stałe zanurzanie się w Bożej Obecności.

On Jest. Jego Imię - Jestem. Staje się obecny, bo chce. Czy ja zdobędę się na ten krok, by z Nim być?

Psalm responsoryjny: Ps 16, 1b-2a.4.5.8.11

„Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego”.

Wejść w życie bez lęku, to doświadczyć żywej obecności Chrystusa jako Dobrego Pasterza, który opiekuje się, który czuwa, który prowadzi w miejsca bezpieczne i pełne obfitości.

Wejść w życie bez lęku, to doświadczyć opieki Chrystusa nawet wobec trudów, gdy żyje się wśród wrogów.

Wejść w życie bez lęku, to wejść w wysiłek bycia dobrym człowiekiem w codzienności, nie z powodu chwały w doczesności, ale z powodu wieczności.

Ewangelia: J 17,1-2.9,14-26

Modlitwa Jezusa za swoich uczniów. Modlitwa Wielkiej Miłości Chrystusa do swoich uczniów.

Miłość największa jest, jeśli ktoś życie swoje poświęca dla drugiego. Taka jest miłość Chrystusa. Jezus także wprost mówi, że wszystko przekazał, że wszystko jest objawione w Nim, w Jego życiu.

Jeśli jako uczeń chcę tego doświadczać, potrzeba życia w prawdzie. Prawdzie o sobie samym, prawdzie o świecie, w którym jestem, prawdzie o zajęciach, których się podejmuję.

Życie w prawdzie, w najmniejszych drobnych aspektach, objawia chwałę Bożą. I mogę mieć w tym udział, jeśli tylko zechcę.