Komentarze do czytań - Czwartek, VI tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: s. Tomasza Potrzebowska CSC

Pierwsze czytanie: Rdz 9, 1-13

Dzisiejszy fragment z Księgi Rodzaju opisuje zawarcie przymierza Boga z Noem po potopie. To przymierze symbolizuje miłosierdzie i wierność Boga, który daje człowiekowi nową szansę na życie. Po potopie Bóg wzywa Noego i jego synów, by zaludnili ziemię, co przypomina błogosławieństwo dane Adamowi i Ewie. Bóg pragnie odnowy, nie chce, byśmy trwali w grzechu, lecz wzywa nas do życia pełnego owoców.

W tym przymierzu Bóg obiecuje, że nigdy więcej nie sprowadzi potopu, a tęcza staje się znakiem pokoju i Bożej wierności. Mimo że człowiek będzie nadal grzeszny, Bóg obdarza go łaską. Jego miłość nie zależy od naszej doskonałości, ale od tego, że jesteśmy Jego dziećmi. W Jezusie Bóg objawił tę miłość, dając nam zbawienie.

Przymierze wzywa nas do odpowiedzi: życia we wdzięczności i posłuszeństwie Bożym przykazaniom. Tęcza przypomina o Bożej wierności i wezwaniu, by żyć w pokoju, miłości i szacunku dla życia.

Czy w codzienności potrafimy dostrzegać znaki Bożej wierności? Czy odpowiadamy Mu, żyjąc w duchu wdzięczności i troski o siebie nawzajem oraz o świat? Bóg, który nigdy nie zapomina o swoim stworzeniu, zaprasza nas każdego dnia do tego, byśmy stawali się świadkami Jego miłości – w naszym życiu i w życiu innych.

Psalm responsoryjny: Ps 102, 16-17.18-19.20-21.29 i 22-23

Psalmista w modlitwie wyraża osamotnienie, ale także ufność w Bożą pomoc, wierząc, że Jego moc i chwała są ponad wszystkim. Bóg obiecuje, że odbuduje Syjon, co symbolizuje Jego obecność i działanie w historii. Choć doświadczamy kryzysów, Bóg zapewnia nas, że nasza wiara, nadzieja i miłość zostaną odbudowane. Czy wierzę, że Bóg może odbudować to, co zniszczone w moim życiu?

Psalmista przypomina, że Bóg wysłuchuje modlitwy ubogich. Bóg jest blisko tych, którzy cierpią i jest gotowy odpowiedzieć na ich wołania. Żadna modlitwa nie jest obojętna. Czy ufam, że Bóg dostrzega moje cierpienie i wysłucha mnie?
Bóg objawi swoją chwałę przed wszystkimi narodami, a Jego pomoc w naszym życiu ma na celu uwielbienie Jego imienia. Nasze doświadczenie Bożej łaski staje się świadectwem Jego mocy dostępnej dla wszystkich. Czy moje świadectwo przyczynia się do uwielbiania Boga przez innych?

Bóg jest Pocieszycielem, który przemienia nasze smutki w nadzieję. Jego pomoc prowadzi nas do większej dojrzałości i ufności. Czy pamiętam, że moje życie jest częścią Bożego planu zbawienia? Zaufajmy Bogu, który jest zawsze blisko i jest gotowy wysłuchać naszą modlitwę.

Ewangelia: Mk 8, 27-33

Jezus zadaje Apostołom pytanie: „Za kogo Mnie uważacie?”, które jest także zaproszeniem dla każdego z nas, by odpowiedzieć na nie osobiście. To pytanie dotyczy nie tylko opinii innych ludzi o Jezusie, ale naszej relacji z Nim. Różne wyobrażenia o Jezusie istnieją w świecie, ale Jezus pyta, kim On jest dla mnie osobiście. Czy widzę Go jako Zbawiciela, czy tylko postać historyczną?

Po pytaniu o opinię innych, Jezus pyta uczniów bezpośrednio: „A wy, za kogo Mnie uważacie?”. Piotr wyznaje, że Jezus jest Mesjaszem, ale jeszcze nie rozumie, że Mesjasz ma przejść przez cierpienie. Wiara w Jezusa wymaga zaufania, nawet gdy Jego droga jest trudna. Jezus zapowiada swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie, co szokuje Piotra, który nie rozumie, że Mesjasz musi cierpieć.

Jezus odpowiada Piotrowi: „Zejdź mi z oczu, szatanie!”.  Boży plan zbawienia jest inny niż ludzki sposób myślenia. Jezus nie przyszedł, by spełniać nasze oczekiwania, ale by wypełnić Boży plan, nawet jeśli oznacza to cierpienie. Podobnie i my mamy wyobrażenia o tym, jak życie z Jezusem powinno wyglądać, ale Jego droga prowadzi przez krzyż.

Jezus wzywa nas do naśladowania Go: „Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje.” To zaproszenie do życia w wyrzeczeniu, ofierze i gotowości do pójścia za Nim, nawet gdy wiąże się to z cierpieniem. Pójście za Jezusem to droga krzyża, która prowadzi do prawdziwego życia i zbawienia.