W skali Bożej czas ma zupełnie inne znaczenie. Bóg daje nam czas, abyśmy dojrzeli. My mierzymy czas, aby jak najszybciej minął albo, aby coś się wydarzyło. (...) Jak u mnie wygląda chwila relacji z Bogiem? Taka „chwila” może uratować moją duszę od potępienia: chwila skruchy, chwila miłości i chwila zwrócenia się ku Bogu, chwila modlitwy za kogoś innego.
komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: s. Faustyna Aleksandrowicz CSFN
Pierwsze czytanie: Dz 18, 1-8
Paweł opuszcza Ateny i przybywa do Koryntu. Obydwa te miasta w czasach starożytności rywalizowały ze sobą. Korynt był ośrodkiem gospodarczym i politycznym Grecji, ale był też źródłem niemoralnego życia i kultu bożków. Mogłoby się wydawać, że pełne grzechu miejsce Bóg będzie raczej omijał, aniżeli pośle tam swoje sługi. Jednak nie taki jest nasz Bóg. On chce dać szansę każdemu swojemu dziecku. On chce być zjednoczony z każdym swoim stworzeniem, a tym bardziej z tym zagubionym. Paweł rozpoczyna wspólną działalność z Akwilą i Pryscyllą, aby czuć się bezpiecznym, ponieważ wspólna praca zobowiązywała też do wspólnych uczt i wspólnego kultu religijnego. Natomiast ich małżeństwo pozostawało blisko Boga. Paweł trudni się wyrobem namiotów. W czasie wędrówki Izraela jedyny Bóg również mieszkał w Namiocie Spotkania. Namiot przypomina, że nie jesteśmy stałymi obywatelami na tej ziemi, ale tylko pielgrzymami. Przypomina nam również obecność Bożą w najtrudniejszym czasie przejścia przez pustynię. Właśnie w Koryncie Bóg rozbija swój namiot, po to, aby ocalić pogan. On nie ma względu na osoby, wszystko jedno, jakiej jesteś narodowości, koloru skóry. Bóg nie patrzy tak, jak człowiek, nie szufladkuje ludzi. On chce mieć wszystkich u siebie. Paweł odczuwa też lęk wobec głoszenia Słowa Bożego w tym miejscu, jednak sam Pan umacnia go. Jest z nim i daje mu pewność, że nic mu się nie stanie, byleby tylko głosił słowo, które jest tak niezbędne do ratowania dusz. Nas także Bóg powołuje do głoszenia swojego słowa o zbawieniu, o Bożej miłości wśród tych, wśród których jesteśmy.
Psalm responsoryjny: Ps 98, 1bcde. 2-3b. 3c-4
Pieśń nową mogę śpiewać wtedy, kiedy jestem wyzwolony, kiedy moja sytuacja staje się diametralnie inna. Tak stało się w momencie, kiedy Chrystus zbawił nas na krzyżu i osiągnął zwycięstwo dzięki swojej prawicy, którą pozwolił ukrzyżować. Co to jest za Miłość, która pomimo tego, że stworzenie okazało nieposłuszeństwo, Ona dalej trwa przy stworzeniu?
Ewangelia: J 16, 16-20
Czym jest ta tajemnicza chwila, o której mówi Jezus? Dla Boga jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. W skali Bożej czas ma zupełnie inne znaczenie. Bóg daje nam czas, abyśmy dojrzeli. My mierzymy czas, aby jak najszybciej minął albo, aby coś się wydarzyło. Tak samo na pustyni Izraelici w jednej chwili przeżywali obecność Bożą i byli wierni, a za chwilę targały nimi wątpliwości i zdradzali Boga. A jak u mnie wygląda chwila relacji z Bogiem? Taka „chwila” może uratować moją duszę od potępienia: chwila skruchy, chwila miłości i chwila zwrócenia się ku Bogu, chwila modlitwy za kogoś innego.
Co? Gdzie? Kiedy?
